Adam Kilian
Urodzony w 1923 roku we Lwowie. Scenograf i grafik. Wybitny przedstawiciel polskiej szkoły ilustracji. Studiował architekturę w College of Arts and Crafts w Nottingham. Zesłaniec na Syberię, żołnierz II Korpusu i RAF w Wielkiej Brytanii. Przez sześćdziesiąt lat pracy artystycznej zrealizował ponad trzysta spektakli na scenach lalkowych, dramatycznych i operowych w Polsce i na świecie (m.in. w Budapeszcie, Hawanie, Bukareszcie i Tokio). Jego współpraca z reżyserem Janem Wilkowskim w Teatrze Lalka w Warszawie zaowocowała przedstawieniami, które weszły do światowej historii teatru lalkowego (m.in.: Guignol w tarapatach, 1956; O Zwyrtale Muzykancie, 1958; Dekameron, 1986; Żywoty Świętych, 2006). Ponadto współpracował m.in. z Józefem Grudą, Adamem Hanuszkiewiczem, Janem Kulczyńskim i Janem Skotnickim, a od lat 90. realizował przedstawienia przede wszystkim ze swoim synem Jarosławem (m.in.: Balladyna, 1991; Sen nocy letniej, 1998; Don Juan, czyli Kamienny gość, 2001; Burza, 2003; Odyseja, 2005; Jak wam się podoba, 2006; Opowieść zimowa, 2009). Zaprojektował scenografie do kilkudziesięciu rysunkowych i lalkowych filmów animowanych, jest także autorem ilustracji do ponad pięćdziesięciu książek (m.in.: Pyza na polskich dróżkach, 1956; Dawna Polska w anegdocie, 1961; Legenda o Liczyrzepie, 1965; Misie nie chcą spać, 1970; Zielony wędrowiec, 2001). Nagrodzony m.in. złotym medalem za ilustracje na XII Triennale Sztuki Dekoracyjnej w Mediolanie (1960) i nagrodą za całokształt twórczości IBBY (2005), ponadto Kawaler Orderu Uśmiechu (1974). Zmarł w 2016 roku w Warszawie.
Fot. Chris Tribble
