Autorki i autorzy

Urodzona w 1993 roku w Lubinie, mieszka i pracuje we Wrocławiu. Diagnostka laboratoryjna, poetka, autorka książek: Wątpia (2016), Animalia (2019), Nebula (2020) oraz (pod pseudonimem Laura Osińska) zmyśl[ ]zmysł (2021). Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia oraz międzynarodowej Nagrody Václava Buriana. Wyróżniona Nagrodą im. Wisławy Szymborskiej. Tłumaczona m.in. na angielski, czeski, irlandzki, rosyjski, słoweński, ukraiński, węgierski.

Wiktoria Amelina

Urodzona w 1986 roku we Lwowie. Jako dziecko marzyła o byciu pisarką, wybrała jednak informatykę i przez dziesięć lat pracowała jako programistka oraz menadżerka w międzynarodowych korporacjach. Ostatecznie poświęciła się pisaniu. Była wielokrotnie nagradzaną autorką powieści, książki dla dzieci oraz esejów i opowiadań, które uczyniły ją jednym z najważniejszych literackich głosów Ukrainy. Zmarła w wyniku odniesionych ran podczas rosyjskiego ataku rakietowego w Kramatorsku w 2023 roku.

Jurij Andruchowycz

Urodzony w 1960 roku. Ukraiński poeta, prozaik, eseista, tłumacz i wokalista. Jeden z najwybitniejszych współczesnych twórców literatury ukraińskiej, którego dorobek doceniany był wielokrotnie na arenie międzynarodowej, m.in. laureat Nagrody Herdera, Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus i Międzynarodowej Nagrody Literackiej Vilenica. Polskim czytelnikom znany jest m.in. z powieści Rekreacje (1992), Moscoviada. Powieść grozy (1993), Perwersja (1996) oraz Dwanaście kręgów (2003), zbiorów eseistycznych Erz-herz-perc (1996), Moja Europa (2000, wraz z Andrzejem Stasiukiem), Diabeł tkwi w serze (2006) i Leksykon miast intymnych (2011), a także z tomów poetyckich Piosenki dla martwego koguta (2005) oraz Egzotyczne ptaki i rośliny (2007). W 2005 roku ukazała się płyta Andruchoid, nagrana przez Andruchowycza wspólnie z Mikołajem Trzaską, Wojtkiem Mazolewskim i Maciem Morettim, wówczas też pisarz nawiązał współpracę z wrocławskim zespołem Karbido, z którym nagrał pięć płyt. Mieszka w Iwano-Frankiwsku.

Kateryna Babkina

Urodzona w 1985 roku w Iwano-Frankiwsku. Ukraińska pisarka, dziennikarka, scenarzystka i menedżerka kultury. Autorka tomów poezji, powieści, zbiorów opowiadań, książek dla dzieci oraz scenariuszy filmowych. Laureatka Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus (2021) za książkę „Nikt tak nie tańczył, jak mój dziadek”. Jej utwory tłumaczone były na język angielski, czeski, francuski, hiszpański, niemiecki, szwedzki, rumuński, rosyjski, hebrajski i polski.

Zofia Bałdyga

Autorka książek poetyckich Passe-partout (2006), Współgłoski (2010) oraz Kto kupi tak małe kraje (2017). Absolwentka Instytutu Slawistyki Zachodniej i Południowej UW. Tłumaczka najnowszej poezji czeskiej i słowackiej. W 2021 roku otrzymała za opracowanie antologii Sąsiadki.10 poetek czeskich Nagrodę Translatorską “Literatury na Świecie” w kategorii Nowa Twarz. Mieszka w Pradze. Fot. Jan M. Heller Nakładem Warstw ukazał się przekład Sąsiadki. 10 poetek czeskich. <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/94-sasiadki-10-poetek-czeskich-9788365502834.html">ZOBACZ W KSIĘGARNI</a>

Karol Banach

Ilustrator, absolwent Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. W dzieciństwie lubił Lego i kredki, teraz lubi tylko kredki, a na Lego już ponoć za stary. Najbardziej lubi rysować śmieszne główki i przeróżne wzorki. Najchętniej by wszystko kolorował na różowo lub żółto… Do rysowania słucha muzyki, czasem też śpiewa, ale to się raczej nie podoba. W wolnych chwilach śmiga na rowerze. <a href="http://www.facebook.com/mrbanach" rel="nofollow">www.facebook.com/mrbanach</a>, <a href="http://www.instagram.com/banachkarol">www.instagram.com/banachkarol</a>

Tomasz Bąk

Urodzony w 1991 r. - kolektyw schizofreniczny, autor pięciu książek z wierszami i jednoaktówki Katedra (Wydawnictwo papierwdole, 2019 r.), ostatnio wydał tom O, tu jestem (WBPiCAK, 2021). Laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius w kategorii debiut za tom Kanada (WBPiCAK, 2011), Poznańskiej Nagrody Literackiej - Stypendium im. Stanisława Barańczaka za tom Utylizacja. Pęta miast (WBPiCAK, 2018) i Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii poezja za poemat Bailout (WBPiCAK, 2019). Mieszka w Tomaszowie Mazowieckim. Fot. Agnieszka Cytacka

Stanisław Bereś

Historyk literatury, krytyk, eseista, profesor w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, wykładał też w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (1979-1987) i na Uniwersytecie Charles’a de Gaulle’a w Lille (1987-1993). Redaktor Telewizyjnych Wiadomości Literackich (1996-2011) oraz Latarnika (1997-1998). Członek jury Nagrody Literackiej Nike (1996-2003) oraz Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus (2006-2016), od 2013 roku redaktor naczelny serii Biblioteka Narodowa. Autor 30 książek literaturoznawczych, prac edytorskich oraz bestsellerowych rozmów-rzek z pisarzami (m.in. T. Konwickim, S. Lemem, A. Sapkowskim), a także trzech filmów dokumentalnych. Ostatnio wydał: Kosmos miedziorytu (2015) i Gajcy. W pierścieniu śmierci (2016). Fot. Krzysztof Dubiel

Maciej Bobula

Zamieszkały jedną nogą w Polsce, drugą w Danii chłopek-nieroztropek, autor książek wierszem i prozą.

Andrij Bondar

Urodzony w 1974 roku w Kamieńcu Podolskim. Poeta, prozaik, tłumacz i publicysta. Ukończył studia filologiczne na Uniwersytecie Narodowym Akademii Kijowsko-Mohylańskiej. W latach 1998-2000 redaktor naczelny pisma Literatura Plus, następnie redaktor działu literackiego w “Zwierciadle Tygodnia”. Laureat nagrody literackiej Smołoskyp (1997). Na język ukraiński przełożył m.in. Ferdydurke i Trans-Atlantyk W. Gombrowicza i opowiadania S. Mrożka. Autor trzech tomów poezji, pięciu książek eseistycznych oraz tomu prozy, tłumaczonych m.in. na język angielski, niemiecki, francuski, polski i szwedzki.

Iwona Boruszkowska

Doktor literaturoznawstwa, tłumaczka, teoretyczka i krytyczka literatury. Absolwentka filologii polskiej i kulturoznawstwa (specjalność ukrainoznawstwo), studiowała także filologię ukraińską. Asystentka w Katedrze Teorii Literatury Wydziału Polonistyki UJ. Współtworzy Ośrodek Badań nad Awangardą przy Wydziale Polonistyki UJ. Sekretarz redakcji “Ruchu Literackiego”. Redaktorka naukowa serii humanistycznej czasopisma “Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ” oraz serii “awangarda/rewizje” Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stała współpracowniczka redakcji miesięcznika “Znak”. Stypendystka Narodowego Centrum Nauki (program Etiuda) i laureatka Nagrody Naukowej “Polityki” w dziedzinie nauk humanistycznych w 2017 roku. Członkini The Association for Slavic, East European, & Eurasian Studies (od 2017) oraz Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Nakładem Warstw ukazał się przekład książki: Saga lwowska Petra Jacenki <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/70-saga-lwowska-9788365502933.html"> ZOBACZ W KSIĘGARNI </a>

Wojciech Browarny

Urodzony w 1970 roku. Historyk literatury polskiej, regionalista, krytyk literacki, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej UWr, w którym kieruje Zakładem Historii Literatury Polskiej po 1918 roku i Pracownią Badań Regionalnych. Członek Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk. Naukowo zajmuje się współczesną polską prozą, kulturą literacką na Dolnym Śląsku po 1945 roku, antropologicznymi problemami nowoczesności, związkami kultury i historii z przyrodą. Autor książek m.in. Tadeusz Różewicz and Modern Identity in Poland since the Second World War (Wrocław 2019) i Historie odzyskane. Literackie dziedzictwo Wrocławia i Dolnego Śląska (Wrocław 2019) oraz wstępu i opracowania Wyboru prozy Tadeusza Różewicza w serii Biblioteki Narodowej (Wrocław 2021).

Jan Brzechwa

Właściwie Jan Wiktor Lesman. Urodzony w 1898 roku w Żmerynce. Poeta i satyryk, z zawodu prawnik, specjalista w dziedzinie prawa autorskiego. Autor wielu znanych utworów dla dzieci, satyrycznych tekstów dla dorosłych, a także tłumacz literatury rosyjskiej. Kształcił się w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Chyrowie, a następnie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1924-1939 był radcą prawnym ZAiKS-u, a po drugiej wojnie światowej Spółdzielni Wydawniczej “Czytelnik”. Zadebiutował w 1915 roku, jeszcze jako nastolatek, publikując swoje pierwsze wiersze w piotrogrodzkim “Sztandarze” oraz w kijowskich “Kłosach Ukraińskich”. W czasie studiów pisał teksty satyryczne oraz piosenki i skecze. Współpracował z takimi kabaretami, jak m.in.: Qui Pro Quo, Czarny Kot czy Morskie Oko. Posługiwał się najczęściej pseudonimami Szer-Szeń oraz Inspicjent Brzeszczot. W 1926 roku ukazał się jego tom poezji Oblicza zmyślone, natomiast pierwszy tomik z wierszami dla dzieci - Tańcowała igła z nitką - wydano w 1938 roku. Ponadto opublikował m.in.: Kaczkę dziwaczkę (1939), Akademię Pana Kleksa (1946), Na wyspach Bergamutach (1948) oraz Od baśni do baśni (1965). Na język polski przełożył utwory m.in.: Aleksandra Puszkina, Siergieja Jesienina i Władimira Majakowskiego. Zmarł w 1966 roku w Warszawie. Fot. Władysław Miernicki | Narodowe Archiwum Cyfrowe

Walery Butewicz

Literaturoznawca, tłumacz. W 2018 r. obronił pracę doktorską o Zbigniewie Herbercie na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza. Przetłumaczył z języka polskiego m.in. zbiór "Pan Cogito" Zbigniewa Herberta, z języka ukraińskiego zbiór opowiadań Andrija Bondara "Cerebro" (wspólnie z Maciejem Piotrowskim). W mediach społecznościowych publikuje żartobliwe aforyzmy, nazwa których - Myśli Kędzierzawe - nawiązuje do twórczości Stanisława Jerzego Leca. W 2021 roku zwyciężył w konkursie literackim na dziennik z czasów pandemii, zorganizowanym przez Instytut Literatury, który stał się jego debiutem ("Dziennik uroku zarazy" [w:] "Świat w grupie ryzyka").Fot: Ivan Polyvoda Nakładem Warstw ukazał się przekład książki: Cerebro Andrija Bondara (wspólnie z Maciejem Piotrowskim) <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/97-cerebro-9788365502469.html">ZOBACZ W KSIĘGARNI </a>

Iwona Chmielewska

Urodzona w 1960 roku. Ukończyła grafikę na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie prowadzi zajęcia z przedmiotu książka autorska. Tworzy książki graficzne, z których większość wydawana jest w Korei Południowej. Jest laureatką wielu nagród, m.in. Złotego Jabłka na Biennale Ilustracji w Bratysławie i Bologna Ragazzi Award. Wydała m.in.: Pamiętnik Blumki (2011), O tych, którzy się rozwijali (2013) i Królestwo dziewczynki (2014). Mieszka w Toruniu.

Agata Ciastoń

Jest niezależną kuratorką, badaczką i autorką tekstów. Uzyskała tytuł doktory w dziedzinie kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Swoją pracę doktorską poświęciła dynamicznym relacjom między fotografią a ruchomym obrazem. Od wielu lat współpracuje z instytucjami kultury, placówkami edukacyjnymi oraz wydawnictwami. Była pomysłodawczynią, koordynatorką i kuratorką wystaw zbiorowych, m.in. „Poezja i performans. Perspektywa wschodnioeuropejska” i „Miesięcznik »Fotografia« 1953–1974”, oraz wielu indywidualnych. Pracowała m.in. z Martą Bogdańską, Ellą Littwitz, Tomem Swobodą, Nettą Laufer, Amirem Yatzivem i Guy Slabbinckiem. Pełniła również funkcję kuratorki międzynarodowych rezydencji artystycznych. W 2022 roku otrzymała stypendium artystyczne prezydenta Wrocławia na realizację projektu inspirowanego archiwami wizualnymi, dotyczącego podwrocławskiego odcinka autostrady A4. Była też beneficjentką programu rezydencyjnego w Ośrodku Postaw Twórczych we Wrocławiu. W swojej pracy interesuje się przede wszystkim problematyką różnorodnie pojmowanych granic i terytoriów. W jej projektach często powracają zagadnienia dotyczące wieloznaczności krajobrazu oraz relacji człowieka ze światem zwierząt, roślin i rzeczy. Fot. Alicja Kielan

Dagna Cichoń

Urodzona w 1994 roku w Warszawie. Studiuje historię sztuki i filozofię w ramach indywidualnych studiów międzydziedzinowych MISH na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się powiązaniami między sztuką i literaturą.

Krystyna Czerni

Krystyna Czerni (ur. 1957) – pisarka, krytyk i historyk sztuki; doktor nauk humanistycznych. Zajmuje się sztuką polską XIX i XX w. oraz problemami sztuki sakralnej. W latach 1980–2011 współpracowała z „Tygodnikiem Powszechnym”, miesięcznikiem „Znak” i TVP Kraków. W latach 1983–2018 związana z Instytutem Historii Sztuki UJ, obecnie z Instytutem Badań nad Sztuką IRSA. Publikowała w periodykach kulturalnych, czasopismach fachowych i katalogach wystaw. Opracowała edytorsko prace Mieczysława Porębskiego (Wydawnictwo Literackie), eseje, wywiady i listy Jerzego Nowosielskiego (Znak), oraz korespondencję Tadeusza Różewicza z Zofią i Jerzym Nowosielskimi (WL), z Ryszardem Przybylskim (Sic!), a także z Anną i Mieczysławem Porębskimi (Wydawnictwo Warstwy). Wydała m.in.: Nie tylko o sztuce (1993), Rezerwat sztuki (2000), Kantor – malarstwo, teatr. Przewodnik po twórczości artysty (2003), Nowosielski (2006), Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego (2011, 2018), Tadeusz Kantor. Spacer po linie (2015), Nowosielski w Małopolsce. Sztuka sakralna (2015), Nowosielski w Lublinie (2015), Nowosielski – sztuka sakralna. Podlasie, Warmia i Mazury, Lublin (2019), Nowosielski na Śląsku. Sztuka sakralna (2022), Nowosielski w Warszawie i na Mazowszu. Sztuka sakralna (2023). Finalistka Nagród Nike, Gdynia i Gryfia (2012), laureatka m.in. Nagrody im. K. Wyki (2012); obecnie pracuje nad kolejnymi tomami korpusu sztuki sakralnej Jerzego Nowosielskiego oraz nad dalszym opracowaniem korespondencji Tadeusza Różewicza. (fot. Katarzyna Kural-Sadowska)

Maria Dek

Urodzona w 1989 roku. Ilustratorka, absolwentka University of the Arts London oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prowadzi wizualne, pełne absurdalnego humoru, pogawędki z widzem. Z uwielbieniem sięga po tradycyjną technikę akwareli. Jej ilustracje wystawiano zarówno w Polsce, jak i za granicą. Ilustratorka publikacji: Paskudki słowiańskie (2013) oraz Ole! Hiszpania dla dociekliwych (2016). Tworzy również autorskie książki: En forêt (2015) oraz When I am Big (2016).

Eugeniusz Dębski

Urodzony w 1952 roku w Truskawcu, który w wieku 6 lat porzucił, przenosząc się do Bytomia. Po maturze rozpoczął studia we Wrocławiu i już nigdzie się nie wybiera. W przystępie złego humoru myśli o sobie, że nie ma ojczyzny, w przystępie dobrego - że ma kilka. Debiutował w 1984 roku opowiadaniem w miesięczniku “Fantastyka”, dziś ma na koncie blisko trzydzieści powieści, ponad sto opowiadań i tłumaczenia około trzydziestu książek z języka rosyjskiego. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, wieloletni prezes wrocławskiego oddziału SPP, stypendysta AD 2020 Urzędu Miasta Wrocławia, laureat Śląkfy i Srebrnej Muszli, nominowany do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus.

Stanisław Dróżdż

Urodzony w 1939 roku. Jeden z najbardziej znaczących artystów polskiej awangardy lat 60. i 70. XX wieku. Od 1967 roku tworzył prace sytuujące się formalnie na pograniczu poezji i sztuk wizualnych. Definiował je jako “pojęciokształty”. Łączył w nich symbole językowe z systemami matematycznymi. Był uznawany za animatora polskiej gałęzi nurtu poezji konkretnej. Reprezentował Polskę na najważniejszych wystawach sztuki konceptualnej na całym świecie, w tym na Biennale w Wenecji w 2003 roku. Mieszkał i tworzył we Wrocławiu. Zmarł w 2009 roku.

Janusz Drzewucki

Urodzony 6 grudnia 1958 roku w Kruszwicy. Poeta, krytyk literacki, wydawca, dziennikarz; członek PEN Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego (1982). Po studiach odbył staż asystencki na UJ, potem był redaktorem w Wydawnictwie “Pomorze” w Bydgoszczy (1984-1989). Od 1990 mieszka i pracuje w Warszawie. Dziennikarz tygodnika “ITD” (1990), dwutygodnika “Atak” (1991), “Nowej Europy” (1991-1993), “Rzeczpospolitej” (1993-2005). Ponadto: artykuły i recenzje poświęcone współczesnej literaturze ogłaszał na łamach “Gazety Wyborczej” (1991-1992), “Polityki” (1992-1994), “Sycyny” (1995-1996) oraz “Tygodnika Powszechnego” (1997-2004). Za debiutancki zbiór wierszy Ulica Reformacka (1988) dostał Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny, przyznawaną za najlepszy poetycki książkowy debiut roku. Potem wydał tomy poezji: Starożytny język (1989), Podróż na południe (1995), Światło września (1998), Wiersze wybrane (2010), Dwanaście dni (2013) i Rzeki Portugalii (2016). Jako krytyk literacki zadebiutował w roku 1985 w “Życiu Literackim” i z tym pismem współpracował do roku 1990, w tym samym czasie współpracował także z dwutygodnikiem “Student”, “Pismem Literacko-Artystycznym” i z “Poezją”. Autor książek krytycznoliterackich Chaos i konwencja (1988), Smaki słowa. Szkice o poezji (1999), Akropol i cebula. O Zbigniewie Herbercie (2004), Stan skupienia. Teksty o prozie (2014), Charakter pisma. Szkice o polskiej poezji współczesnej (2015), Środek ciężkości. Szkice o współczesnej liryce polskiej (2016). Ponadto: w roku 2015 opublikował książkę Życie w biegu. O ludziach, miejscach, literaturze, piłce nożnej, maratonach i całej reszcie. Laureat Nagrody Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1989), Funduszu Literatury (1989) oraz Nagrody im. Stanisława Piętaka (1991) w dziedzinie krytyki literackiej, a także Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w dziedzinie literatury (2014) oraz Symbolicznej Nagrody Ryszarda Milczewskiego-Bruna w dziedzinie krytyki literackiej (2014). W latach 2005-2012 pracował jako redaktor naczelny Spółdzielni Wydawniczej “Czytelnik”. Jest edytorem trzech tomów utworów wybranych Jarosława Iwaszkiewicza, które ukazały się w latach 2007-2008: Urania i inne wiersze, Brzezina i inne opowiadania, Wenecja i inne szkice. Od roku 1983 publikuje w “Twórczości”, od 1996 członek zespołu redakcyjnego i redaktor działu poezji pisma, gdzie pracuje do dzisiaj. W ostatnich latach szkice i recenzje ogłasza także w dwumiesięczniku “Topos”, w kwartalnikach “Wyspa” i “Fraza” oraz w “Magazynie Literackim. Książki”. Od roku 2013 pracuje również na rzecz Biblioteki Narodowej. W roku 2005 Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej odznaczył go Srebrnym Krzyżem Zasługi. W roku 2006 prezydent Włoch Giorgio Napolitano uhonorował go Krzyżem Kawalerskim Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (Ordine Della Stella Della Solidarieta’ Italiana). W roku 2016 odznaczony brązowym medalem “Gloria Artis”. Od roku 2016 przewodniczący jury Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, a także członek jury Nagrody Poetyckiej Orfeusz. Mieszka w Warszawie. (Fot. Joanna Manowska)

Rafał Dutkiewicz

Urodzony w 1959 roku. W 1982 roku ukończył studia z zakresu matematyki stosowanej na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej. Studiował także na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1985 obronił doktorat z logiki formalnej. W czasie stanu wojennego działacz Solidarności. W 1989 roku został sekretarzem wrocławskiego Komitetu Obywatelskiego Solidarność, a w 1990 jego przewodniczącym. Był pracownikiem naukowym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1982–1992) i Uniwersytetu Wrocławskiego (1989–1994), a także stypendystą Katholischer Akademischer Ausländer-Dienst we Freiburgu. Pierwszy prezydent Wrocławia wybrany w wyborach bezpośrednich w 2002 roku, pełnił urząd nieprzerwanie przez cztery kadencje do 2018 roku. W rankingu reputacji pod koniec jego prezydentury Wrocław zajął pierwsze miejsce, równocześnie badania pokazały, że marka „Wrocław” stała się jednym z najsilniejszych brandów w kraju. Od kwietnia 2019 przebywał w Berlinie, w elitarnym gronie Richard von Weizsäcker Academy na zaproszenie Fundacji Boscha. Z początkiem 2020 roku został Senior Fellow w Democracy Study Center w Kijowie. Członek rady Uniwersytetu Wrocławskiego (2019–2023), przez wiele lat był członkiem, a następnie członkiem honorowym senatu Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie. Od kwietnia 2023 prezes zarządu Pracodawców RP. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in.: – za zasługi dla rozwoju nauki w Europie, jako pierwszy i jedyny do tej pory Polak, został wyróżniony honorowym członkostwem Academia Europaea, – otrzymał m.in. nagrodę tygodnika „Newsweek” za pierwsze miejsce w rankingu prezydentów miast, trzykrotnie: 2010, 2011, 2012, następnie zaś – ponieważ poprosił o wycofanie go z tego konkursu – przyznano mu tytuł Superprezydenta (2013), – jako pierwszy Polak otrzymał Erich Kästner-Preis – nagrodę przyznawaną przez Presseclub Dresden za zasługi w krzewieniu idei tolerancji, humanitaryzmu i dialogu między narodami (2015), – otrzymał Nagrodę Narodową Niemiec (2017), – jako pierwszy i jedyny do tej pory Polak otrzymał Jerusalem Prize – nagrodę przyznawaną przez World Zionist Organization za zasługi dla państwa Izrael i wspólnoty polsko-żydowskiej (2019), – odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu odrodzenia Polski (2009) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), a także wieloma odznaczeniami międzynarodowymi: Orderem Gwiazdy Solidarności Włoskiej (2006), belgijskim Orderem Korony (2006), szwedzkim Orderem Gwiazdy Polarnej (2011), francuską Legią Honorową (2013) oraz Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2017), – otrzymał doktorat honorowy Politechniki Wrocławskiej (2020) oraz Uniwersytetu Coventry (2023).

Andrzej Falkiewicz

Urodzony w 1929 roku. Krytyk literacki i teatralny, filozof kultury i eseista. Studiował fizykę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego i ekonomię w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu. Pracował jako kierownik literacki w wielu teatrach, m.in.: w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym (do 1967), Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (1968-1970, 1973-1984) i w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1990-1995). W latach 1973-1976 był także członkiem redakcji miesięcznika “Odra”. Opublikował m.in.: Polski kosmos. 10 esejów przy Gombrowiczu (1981), Takimściegiem (1991), Ta chwila (2013). Zmarł w 2010 roku w Puszczykowie.

Jerzy Ficowski

Urodzony w 1924 roku. Poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Autor tekstów piosenek, znawca folkloru romskiego i żydowskiego. Studiował filozofię i socjologię na Uniwersytecie Warszawskim.Zadebiutował w 1946 roku w prasie. Dwa lata później ukazał się jego pierwszy tom poetycki Ołowiani żołnierze (1948), po którym przyszły kolejne, m.in.: Zwierzenia (1952), Ptak poza ptakiem (1968), Pantareja (2006). Opublikował także książki prozatorskie - Wspominki starowarszawskie (1959) i Czekanie na sen psa (1970) - oraz eseistyczne, poświęcone kulturze romskiej i żydowskiej, m.in.: Cyganie polscy (1953) i Okolice sklepów cynamonowych (1986). Istotną część jego twórczości stanowiły utwory dla dzieci. Przez lata współpracował z “Płomyczkiem” i “Płomykiem”. Publikował też książki skierowane do najmłodszego odbiorcy. Drukiem ukazały się m.in.: Syrenka (1957), Kolorowy kalendarzyk (1964), Zielona majka (1968) czy Śnieżne rymy białej zimy (1969).Za swoją twórczość został uhonorowany wieloma nagrodami, m.in.: nagrodą Pen Clubu (1977) oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2004). Zmarł w Warszawie w 2006 roku. fot. Elżbieta Lempp

Julia Fiedorczuk

Julia Fiedorczuk – pisarka, poetka, tłumaczka, wykładowczyni Instytutu Anglistyki i współzałożycielka Centrum Humanistyki Środowiskowej na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka zbiorów opowiadań „Poranek Marii” (Biuro Literackie, 2010) i „Bliskie kraje” (Marginesy, 2016), oraz powieści: „Biała Ofelia” (Biuro Literackie, 2013), „Nieważkość” (Marginesy, 2015, nominacja do nagrody literackiej Nike), „Pod słońcem” (Wydawnictwo Literackie, 2020, nominacje do: Nagrody Literackiej m. st. Warszawy i Nagrody im. Wiesława Kazaneckiego) i „Dom Oriona” (Wydawnictwo Literackie, 2023). Autorka i tłumaczka wyboru tekstów Laurie Anderson „Język przyszłości” (z ilustracjami autorki, Biuro Literackie, 2012). Opublikowała sześć tomów wierszy. Za ostatni – „Psalmy” (Fundacja na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza, 2017) – otrzymała Nagrodę Poetycką im. Wisławy Szymborskiej. W 2023 ukazały się jej wiersze zebrane („Astrostada z Girlandami”, Wydawnictwo Warstwy). Publikowała także eseje, w tym „Cyborg w ogrodzie. Wprowadzenie do ekokrytyki” (WN Katedra, 2015) i (we współautorstwie) „Ekopoetyka” (Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, 2015). W 2019 roku ukazał się zredagowany przez nią zbiór wywiadów z poetami amerykańskimi: „Inne możliwości” (WN Katedra, 2019). Dwukrotnie nominowana do nagrody im. Juliana Tuwima za całokształt twórczości. Uczestniczyła w licznych festiwalach literackich w Polsce i na świecie (Hong Kong, Meksyk, USA, Wielka Brytania, Holandia, Słowenia, Rumunia, Litwa), wygłaszała wykłady na uniwersytetach w Europie, Meksyku i Stanach Zjednoczonych (m. in. w serii Weintraub Lecture in Polish Literature and Culture na Uniwersytecie Harvarda). Jej teksty i przekłady ukazywały się między innymi w „Literaturze na świecie”, „Dwutygodniku” i „Tygodniku Powszechnym”. Jest felietonistką “Przekroju” oraz “Polityki”. Utwory Julii Fiedorczuk przetłumaczono na ponad 20 języków. Fot. Albert Zawada

Darek Foks

Urodzony w 1966 roku. Poeta, prozaik, scenarzysta. Uczył się m.in. w Szkole Filmowej w Łodzi. Ostatnio ułożył Zawrót głowy. Antologię polskich wierszy filmowych (2018) i opublikował książki Café Spitfire (2019), Ludzie kultury (2019) oraz Zrzut (2020). Nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia, Nagrody Literackiej Nike, Nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius, którą otrzymał za całokształt (2014). fot. Darek Foks i Gudrun Reckhaus

Jerzy Franczak

Pisarz, eseista, profesor na Wydziale Polonistyki UJ. Autor kilku rozpraw o nowoczesnej literaturze i filozofii oraz książek eseistycznych, takich jak Grawitacje (2007), Niepoczytalne (2019), Teraz opowiem wam wszystko (2022). Opublikował zbiory opowiadań – od debiutanckich Trzech historyi (2000) po Święto odległości (2017) – a także powieści: Przymierzalnia (2008), Nieludzka komedia (2009), Da capo (2010), NN (2012) i Eksplozja (2022). Fot. Filip Bochenek

Marcin Gaczkowski

Literaturoznawca i historyk, nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Wrocławskim, tropiciel Europy Środkowej, Wschodniej, a czasem nawet Środkowo-Wschodniej. Doktor nauk humanistycznych. Jest autorem szeregu prac naukowych i mniej naukowych, redaktorem książki Ukraїna: narracje, języki, historie (2015). Tłumaczy poezję, prozę oraz książki dla dzieci z ukraińskiego i rosyjskiego, ostatnio m.in.: wiersze Jurija Zawadskiego (Wolny człowiek jeszcze się nie urodził, 2019) oraz powieści Tani Malarczuk (Zapomnienie, 2019) i Wołodymyra Rafiejenki (Najdłuższe czasy, wspólnie z Anną Ursulenko, 2020). Zwięzłe przekłady, recenzje i inne teksty publikował w czasopismach papierowych oraz internetowych (“Czas Literatury”, “eleWator”, “Fabularie”, “Helikopter”, “Nowa Europa Wschodnia”, “Wizje” i innych).Fot. Monika Bojsan Nakładem Warstw ukazały się przekłady książek: Zapomnienie Tani Malarczuk <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/76-zapomnienie-9788365502360.html">ZOBACZ W KSIĘGARNI </a> Magnetyzm Petra Jacenki <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/98-magnetyzm-9788365502612.html">ZOBACZ W KSIĘGARNI </a>

Konstanty I. Gałczyński

Urodzony w 1905 roku w Warszawie. Poeta. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej studiował filologie angielską i klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1931-1933 pełnił funkcję attaché kulturalnego w Berlinie. W czasie drugiej wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. Dalsze lata wojny spędził w niewoli. Do kraju wrócił w 1946 roku. Debiutował w 1923 roku, publikując wiersze w czasopiśmie “Rzeczpospolita”. Współpracował m.in. z “Kwadrygą”, “Bluszczem”, “Prosto z Mostu”, “Szpilkami”, “Odrodzeniem”, “Tygodnikiem Powszechnym” i “Przekrojem”, gdzie do 1950 roku ukazywały się jego najbardziej znane miniatury dramatyczne z cyklu Teatrzyk Zielona Gęś. Był twórcą oryginalnym, w swojej twórczości jednoczył tradycyjne i nowoczesne nurty poetyckie, baśniowość, nadrealizm, satyryczną groteskę i liryczną nastrojowość. Poezja Gałczyńskiego stała się inspiracją dla twórców muzyki popularnej. Wiele jego powojennych utworów zostało napisanych w konwencji realizmu socrealistycznego. Mimo to w 1950 roku na Zjeździe Literatów Polskich Adam Ważyk poddał jego twórczość druzgocącej krytyce, co doprowadziło do objęcia jej zakazem druku. Opublikował m.in.: Porfirion Osiełek czyli Klub Świętokradców (1929), Koniec świata. Wizje świętego Ildefonsa czyli Satyra na wszechświat (1930), Wiersze (1946) i Niobe (1951). Zmarł w 1953 roku w Warszawie. Fot. Benedykt Jerzy Dorys | Polona

Ludwik Górski

Urodzony w 1915 roku w Warszawie. Poeta, prozaik, satyryk i tłumacz. Przez lata związany z Polskim Radiem.Był autorem wielu słuchowisk i audycji radiowych, m.in.: “Encyklopedia humoru i satyry”, “Podwieczorek przy mikrofonie” czy “Satyrycy przed mikrofonem”. Pisał również teksty satyryczne dla Kabaretu “Szpak”.Znaczącą część jego twórczości stanowiły utwory dla dzieci. Opublikował m.in.: O zajączku, który… nie umiał zliczyć do trzech (1967), Krople na start! Bajka o deszczowych kropelkach (1967) czy Misie nie chcą spać (1970).Na język polski przetłumaczył m.in. utwory Isaaca Bashevisa Singera i Szolema Alejchema.Zmarł w 1981 roku w Warszawie.

Alicja Grobelka

Urodzona w 1994 roku w Świętochłowicach. Ukończyła grafikę na Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Zajmuje się grafiką artystyczną i ilustracją dziecięcą. Brała udział w wystawach Jasnowidze 2016 (Warszawa) i Złoty Wiatraczek 2015 (Szanghaj). Otrzymała wyróżnienie w konkursie Książka Dobrze Zaprojektowana - Zacznijmy od Dzieci 2018 (Katowice).

Stanisław Grochowiak

Urodzony w 1934 roku w Lesznie. Poeta, prozaik, dramatopisarz i publicysta. W latach 1953-1955 mieszkał we Wrocławiu i był członkiem redakcji “Tygodnika Katolickiego”. W 1955 przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował m.in. w “Za i przeciw” (1957), dwutygodniku “Współczesność” (1956-1960), “Nowej Kulturze” (1961-1963), “Kulturze” (1963-1970), “Poezji” (1972-1975) i “Miesięczniku Literackim” (1975-1976). Pierwszy zbiór wierszy Ballada rycerska opublikował w 1956 roku. Tom został uznany z jeden z najważniejszych debiutów poetyckich odwilżowego okresu. Ponadto wydał m.in. Menuet z pogrzebaczem (1958), Rozbieranie do snu (1959), Nie było lata (1969), Polowanie na cietrzewie (1972) i Haiku-images (1978). Tworzył także utwory prozatorskie, m.in.: Plebania z magnoliami (1956), Trismus (1963), Karabiny (1965), oraz dramatyczne, m.in.: Szachy (1961), Kaprysy Łazarza (1965), Z głębokiej otchłani wołam (1977). Wydał również dwie książki poetyckie dla dzieci: To było gdzieś (1973) oraz Biały Bażant (1978). Zmarł w 1976 roku w Warszawie. Fot. Andrzej Szypowski/East News

Mariusz Grzebalski

Urodzony w 1969 roku w Łodzi. Poeta, redaktor, wydawca. Opublikował siedem zbiorów wierszy, ostatnio „W innych okolicznościach” (2013), a także wiersze zebrane w tomie „Kronika zakłóceń” (2010), zbiór opowiadań „Człowiek, który biegnie przez las” (2006) oraz wybór wierszy „Dziennik pokładowy” (2016). Laureat nagród Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (1998, 2007), Huberta Burdy (2002), Silesius (2014), Fundacji Kultury (2014). Nominowany do Nagrody im. W. Szymborskiej (2014). Mieszka w Dąbrówce koło Poznania. Fot. Marcin Ostrychacz

Adam Hawałej

Fotograf, fotoreporter. Urodził się w 1945 r. w Turce nad Stryjem, wychował w Szczytnej koło Kłodzka. W 1966 r. rozpoczął pracę jako fotograf u Konserwatora Zabytków we Wrocławiu, a w 1972 r. został fotoreporterem Centralnej Agencji Fotograficznej. Po jej likwidacji związał się z Polską Agencją Prasową, gdzie pracował do 2012 r. Zajmował się głównie fotografią prasową w regionie Dolnego Śląska, ale dokumentował także wydarzenia w kraju i poza jego granicami. Przez wiele lat fotografował realizacje teatralne Henryka Tomaszewskiego, Jerzego Grotowskiego, Jerzego Grzegorzewskiego i Tadeusza Różewicza. Jest m.in. autorem albumu z fotografiami teatralnymi Teatr Polski gra (1996), a także publikacji dotyczącej problematyki osób niepełnosprawnych Wrocław bez barier (2006). W 2011 roku opublikował wybór unikalnych fotografii Różewicz a w 2016 książkę Śmietnik z serią zdjęć dokumentujących happening z 1989 roku. Mieszka we Wrocławiu.

Kim Heekyoung

Urodzona w 1977 roku w Korei. Absolwentka historii sztuki i filozofii, kuratorka sztuki, autorka książek dla dzieci. Tworzy również wystawy i książki obrazowe w alfabecie Braille’a dla dzieci niewidomych i niedowidzących. Jej książka MAUM. A House of the Mind z ilustracjami Iwony Chmielewskiej otrzymała nagrodę główną Bologna Ragazzi Award 2011. W Polsce wydała także Dokąd iść? Mapy mówią do nas z ilustracjami Krystyny Lipko-Sztarbałło (2012). Mieszka i pracuje w Korei Południowej.

Gosia Herba

Urodzona w 1985 roku. Historyczka sztuki i ilustratorka. Współpracuje z magazynami i wydawnictwami z całego świata. Największą przyjemność sprawia jej rysowanie komiksów i ilustracji dla dzieci. Ilustratorka i współautorka komiksu Fertility (2014) i książki dla dzieci Słoń na księżycu (2016). Mieszka we Wrocławiu.

Aleksandra Hnatiuk

Ukrainistka, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Profesor nadzwyczajny w Instytucie Slawistyki PAN, profesor nadzwyczajny w Studium Europy Wschodniej Wydziału Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, aktywna tłumaczka i popularyzatorka literatury ukraińskiej w Polsce. W latach 2006-2010 radca Ambasady RP w Kijowie. Autorka m.in. powieści historycznej Odwaga i strach (2016), monografii Ukrain’ska duchovna barokowa pisnja (1994) oraz szeregu zbiorów i antologii literatury ukraińskiej. Wspólnie z Bogumiłą Berdychowską wydała tom Bunt pokolenia. Rozmowy z intelektualistami ukraińskimi (2000). Jest również autorką licznych esejów i tekstów krytycznoliterackich ukazujących się na łamach m.in.: “Znaku”, “Kultury”, “Kresów”, “Literatury na Świecie” oraz wielu czasopism wydawanych na Ukrainie. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012). Nakładem Warstw ukazał się przekład książki: Kochankowie Justycji Jurija Andruchowycza (wspólnie z Katarzyną Kotyńską) <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/78-kochankowie-justycji-okladka-miekka-9788365502902.html"> ZOBACZ W KSIĘGARNI </a>

Urszula Honek

Urodzona w 1987 roku. Autorka tomów poezji Sporysz, Pod wezwaniem i Zimowanie oraz zbioru opowiadań Białe noce. Publikowała m.in. w „Piśmie”, „Dwutygodniku” i „Tygodniku Powszechnym”. Laureatka Grand Prix Konkursu Poetyckiego im. Rainera Marii Rilkego, Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO, Nagrody im. Adama Włodka oraz Nagrody im. Stanisława Barańczaka w ramach Poznańskiej Nagrody Literackiej. Za Białe noce otrzymała Nagrodę im. Kościelskich i Nagrodę Conrada oraz nominacje do międzynarodowej nagrody Grand Continent 2022, Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza i Paszportu „Polityki”. Pochodzi z Racławic koło Gorlic. fot. Dominik Musiałek

Dominika Horodecka

Urodzona w 1984 roku w Katowicach. Absolwentka Akademii Wychowania Fizycznego im. Jerzego Kukuczki. Niedługo po studiach wyjechała do Andaluzji. W Sewilli spędziła ponad dwa lata. Tam nabrała dystansu, bo z daleka widać więcej, tam też po raz pierwszy chwyciła za pióro. Dziś biega tą samą nicejską promenadą, po której spacerował Sławomir Mrożek. Chciałaby wrócić do Polski, bo wciąż tęskni, ale z jakiegoś powodu nie wraca. O swoich emigracyjnych rozterkach pisze w Klubie Polki na Obczyźnie. W 2021 roku otrzymała nominację za powieść "Wdech i wydech" do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii Proza, a także do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza.

Petro Jacenko

Urodzony w 1978 roku. Ukraiński pisarz, dziennikarz, wykładowca creative writing i inżynier programista, absolwent Politechniki Lwowskiej. Autor ośmiu powieści. Laureat ukraińskich nagród literackich “Nowi Autorzy” (2002), “Smołoskyp” (2006), “Bank Austria Literaris” (2011). Stypendysta programu Gaude Polonia (2010) - staż realizował we Wrocławiu pod opieką merytoryczną Olgi Tokarczuk. Fragmenty jego powieści były publikowane w czasopismach “Odra” i “Red.”. Mieszka w Kijowie. W 2021 za "Magnetyzm" otrzymał nominację do Literackiej Nagrody Europy Środkowej ANGELUS. (Fot. Matteo Donk)

Stanisław Kalina Jaglarz

(on/ona, jego/jej) – poeta, songwriter; urodzony w Katowicach; nominowany do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za książkę „gościć sójki”.  Fot. ariel rose

Karolina Jaklewicz

Karolina Jaklewicz – urodzona w Trzebiatowie, artystka, kuratorka, wykładowczyni na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Autorka tekstów o sztuce i powieści „Jaśmina Berezy” (2020). Wystawy „Konsekwencje” (2018) i „Boli mnie krzyż” (2019) ostrzegały przed faszyzacją życia społecznego, a „Raj nieutracony” (2021) i „Stan wyjątkowy” (2022) poruszały problem kryzysu uchodźczego. Kuratorski projekt „Polska gościnność”, zrealizowany w Muzeum Współczesnym Wrocław (2019), konfrontował mit polskiej otwartości z obecnym nastawieniem wobec Innych. Fot. Natalia Kabanow

Kamila Janiak

Urodzona i zamieszkała, trochę już niechętnie, w Warszawie. Robiła w życiu różne rzeczy. Śpiewała i pisała teksty w kilku zespołach, pracowała w wielu miejscach. Dużo rzeczy robić przestała, na jeszcze inne czeka z niecierpliwością. Napisała do tej pory sześć książek poetyckich: „frajerom śmierć i inne historie” (2007), „kto zabił bambi” (2009), „zwęglona jantar” (2016), „wiersze przeciwko ludzkości” (2018), „zakaz rozmów z osobami nieobecnymi fizycznie” (2020) i „miłość” (2022). Trzy ostatnie tomy były nominowane do nagród. „Zakaz rozmów z osobami nieobecnymi fizycznie” i „miłość” nagrody zdobyły (Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius, Nagroda Literacka m.st. Warszawy).

Piotr Janicki

Urodzony w Białymstoku 29 kwietnia 1974 roku. Mieszka w Supraślu. Przez zieleń, powiada, drzewa niepodobna się przebić ani wzrokiem, ani też słuchem i mową, dotykiem. Tylko, powiada, po zejściu z drogi coś tam zobaczyć, usłyszeć, poczuć. Pozdrawia. Razem z Adamem Kaczanowskim otrzymał za "Spis treści" Nagrodę Literacką Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego.

Adam Kaczanowski

Urodzony w 1976 roku. Raczej pisarz, trochę performer. Człowiek-Małpa, Calineczka, klaun, laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (za książkę Cele) oraz Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego (za książkę Spis treści napisaną razem z Piotrem Janickim). Ostatnio opublikował prozę Ze Słowackiego. Poznaniak, mieszka w Warszawie. fot. Ola Kaczanowska

Gabriel Leonard Kamiński

Gabriel Leonard Kamiński (ur. 1957) − poeta, prozaik, absolwent Instytutu Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Debiutował poetycko w 1973 roku w piśmie Politechniki Wrocławskiej „Sigma”. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1990). Laureat licznych konkursów literackich oraz stypendysta MKDNiS (w 2009, 2012 i 2022). Autor książek poetyckich i prozatorskich, m.in.: Opis rzeczy szczególnie martwych (1980), Nie ma między nami różnicy (1983), Wratislavia cum figuris (2002, 2010, 2013), Pejzaże (2008), Pan Swen albo wrocławska Abrakadabra (2012), Jestem, ocalałem (2016), Listy do van Gogha (2017), Kiedy śpiewał Cohen (2019) oraz Epitafia (2022). Publikował m.in. w „Sigmie”, „Odrze”, „Gazecie Wrocławskiej”, „Pomostach”, „Ricie Baum” i „Wyspie”. Autor licznych recenzji i tekstów promujących nowości rynku wydawniczego. Odznaczony w 2019 Złotą odznaką Towarzystwa Miłośników Wrocławia oraz w 2021 medalem „Zasłużony dla Wrocławia – Merito di Wratislavia”. Mieszka we Wrocławiu.

Jakub Kamiński

Urodzony w 1986 roku. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Ilustrator, twórca animacji, nauczyciel projektowania graficznego we wrocławskim technikum. Współpracował m.in. z Disney+, Dr. Martens, Amnesty International, Levi's, Wydawnictwem Literackim, Wydawnictwem Warstwy, Wrocławskim Domem Literatury, Magazynem „Pismo” czy Wrocławskim Centrum Rozwoju Społecznego. Laureat wielu nagród i wyróżnień (www.jakubkaminski.com).

Tymoteusz Karpowicz

Urodzony 15 grudnia 1921 roku w podwileńskiej wsi Zielona. W czasie wojny uczestniczył w polskim ruchu oporu. Debiutował w 1948 roku tomem prozy poetyckiej Legendy pomorskie. Po ogłoszeniu w 1949 roku socrealizmu w literaturze zaprzestał publikowania. Aktywność literacką wznowił dopiero w 1956 roku w dobie odwilży. W 1973 roku otrzymał stypendium naukowe i wyjechał do USA, gdzie osiadł na emigracji. Od 1978 roku był profesorem na Uniwersytecie Illinois w Chicago. Opublikował m.in.: Żywe wymiary (1948), Znaki równania (1960) i Słoje zadrzewne (1999). Zmarł 26 czerwca 2005 roku w Oak Park w USA. Pochowano go na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu. Fot. Archiwum Jana Stolarczyka

Ludwik Jerzy Kern

Urodzony 29 grudnia 1920 roku w Łodzi. Poeta, satyryk, dziennikarz, tłumacz i autor tekstów piosenek. Studiował aktorstwo na łódzkiej PWST. Jako poeta debiutował w 1938 roku w “Ilustrowanym Kurierze Codziennym”, natomiast jego pierwsze utwory satyryczne ukazały się w “Szpilkach” w 1945 roku. W 1948 roku dołączył do zespołu “Przekroju”, z którym współpracował przez ponad pięćdziesiąt lat. Redagował m.in. dział “Rozmaitości”, publikował wiersze, reportaże, przekłady literackie i recenzje. Opublikował wiele tomów poezji i książek dla dzieci, m.in.: Tu są bajki (1953), Wiersze i wierszyki (1957), Ferdynand Wspaniały (1963), Proszę słonia (1964), Cztery łapy (1969), Jaśnie Pan Rym (1982), Co w drókó piszczy, czyli Póstynia Błendofska (2006); ponadto był autorem tekstów piosenek, m.in.: W kalendarzu jest taki dzień, Lato, lato, Nie bądź taki szybki Bill, Cicha woda, oraz przekładów, m.in. utworów Roalda Dahla i Uri Orleva. Laureat wielu nagród i odznaczeń, m.in.: Orderu Uśmiechu (1972), Nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci (1976, 1979), Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (1980), Nagrody im. Andrzeja Waligórskiego (1996), Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski (1998) i Medalu Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości (2007). Zmarł 29 października 2010 roku w Krakowie. Fot. Mariusz Kubik

Bogusław Kierc

Urodzony w 1943 roku w Bielsku-Białej. Poeta, krytyk literacki, aktor, reżyser, pedagog, edytor utworów Rafała Wojaczka, dramaturg. Autor licznych tomów poezji, książek eseistycznych i sztuk teatralnych. Uhonorowany m.in. Nagrodą Polcul Foundation, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Gloria Artis. Mieszka we Wrocławiu. fot. Danuta Kierc

Adam Kilian

Urodzony w 1923 roku we Lwowie. Scenograf i grafik. Wybitny przedstawiciel polskiej szkoły ilustracji. Studiował architekturę w College of Arts and Crafts w Nottingham. Zesłaniec na Syberię, żołnierz II Korpusu i RAF w Wielkiej Brytanii. Przez sześćdziesiąt lat pracy artystycznej zrealizował ponad trzysta spektakli na scenach lalkowych, dramatycznych i operowych w Polsce i na świecie (m.in. w Budapeszcie, Hawanie, Bukareszcie i Tokio). Jego współpraca z reżyserem Janem Wilkowskim w Teatrze Lalka w Warszawie zaowocowała przedstawieniami, które weszły do światowej historii teatru lalkowego (m.in.: Guignol w tarapatach, 1956; O Zwyrtale Muzykancie, 1958; Dekameron, 1986; Żywoty Świętych, 2006). Ponadto współpracował m.in. z Józefem Grudą, Adamem Hanuszkiewiczem, Janem Kulczyńskim i Janem Skotnickim, a od lat 90. realizował przedstawienia przede wszystkim ze swoim synem Jarosławem (m.in.: Balladyna, 1991; Sen nocy letniej, 1998; Don Juan, czyli Kamienny gość, 2001; Burza, 2003; Odyseja, 2005; Jak wam się podoba, 2006; Opowieść zimowa, 2009). Zaprojektował scenografie do kilkudziesięciu rysunkowych i lalkowych filmów animowanych, jest także autorem ilustracji do ponad pięćdziesięciu książek (m.in.: Pyza na polskich dróżkach, 1956; Dawna Polska w anegdocie, 1961; Legenda o Liczyrzepie, 1965; Misie nie chcą spać, 1970; Zielony wędrowiec, 2001). Nagrodzony m.in. złotym medalem za ilustracje na XII Triennale Sztuki Dekoracyjnej w Mediolanie (1960) i nagrodą za całokształt twórczości IBBY (2005), ponadto Kawaler Orderu Uśmiechu (1974). Zmarł w 2016 roku w Warszawie. Fot. Chris Tribble

Aldona Kopkiewicz

Poetka, autorka książek poetyckich „sierpień”, „Szczodra” i „Na próbę”. Laureatka stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska. Uhonorowana Wrocławską Nagrodą Poetycką Silesius i Nagrodą Fundacji im. Kościelskich. Mieszka w Eindhoven.

Jakub Kornhauser

Urodzony w 1984 roku. Poeta, tłumacz, eseista, redaktor, krytyk literacki i literaturoznawca, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Opublikował książki naukowe, eseistyczne i poetyckie. Ostatnio ukazał się tom „Krwotoki i wiewiórki”. Nominowany m.in. do Nagrody Literackiej Gdynia (2021), laureat Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2016). Mieszka w Krakowie.

Jerzy Bogdan Kos

Urodzony w 1931 roku. Lekarz, specjalista chorób zakaźnych, absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej we Wrocławiu (1955). Wieloletni ordynator Oddziału Chorób Zakaźnych i dyrektor Rejonowego Szpitala Zakaźnego w Będkowie koło Trzebnicy. W okresie epidemii ospy w 1963 roku rejonowy konsultant w zakresie diagnostyki. Od lat studenckich związany z życiem literackim Wrocławia, współzałożyciel m.in. Unii Polskich Pisarzy Medyków (1967), a także wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989), którego pracami kierował następnie jako wiceprezes i prezes. Debiutował zbiorem prozy poetyckiej Na karuzeli sekundnika (1958). Był wówczas członkiem Koła Młodych Pisarzy, a następnie Związku Literatów Polskich. Opublikował m.in. zbiory wierszy: Zbliżenia (1968), Pergamin piasku (1994), Znaki. Przypowieść o narodzinach miasta (2000), Słowa i znaki (2004). Jest ponadto autorem, współautorem lub redaktorem szeregu książek poświęconych wiedzy o zdrowiu i dziejom medycyny oraz środowiska lekarskiego, m.in.: Choroby, których można uniknąć (1971), Epitafium dla ospy (1991), Zapaść (1991), Ślady na ziemi (2003), Czas nadziei (2004), Spotkania ludzi i idei (2007), Pogranicza. Medycyna, historia, literatura (2012) oraz Ospa 1963. Alarm dla Wrocławia (2017). Redagował ponadto wydawaną przez SPP serię poetycką “Z kołatką”, “Dolnośląski Diariusz Lekarski” (1994-1997), a także rocznik literacki “Pomosty” i regionalny “Brzask”. W uznaniu swoich zasług uhonorowany godnością Honorowego Obywatela Trzebnicy (2000), a także Nagrodą Wrocławia (2010). Zmarł w 2018 roku we Wrocławiu. Fot. Jerzy Krzystof Kos

Katarzyna Kotyńska

Naukowo związana z Instytutem Slawistyki PAN, tłumaczka literatury ukraińskiej, ukrainistka, literaturoznawczyni. Laureatka Nagrody dla Tłumacza przy Nagrodzie Literackiej Europy Środkowej “Angelus” za przekład powieści Oksany Zabużko Muzeum porzuconych sekretów (2013). Finalistka pierwszej edycji Drahoman Prize (2021) - ukraińskiej nagrody dla tłumaczy literatury ukraińskiej. Wydała książkę Lwów: o odczytywaniu miasta na nowo (2015), której ukraińskie wydanie otrzymało tytuł najlepszej książki w kategorii “Miasto” podczas lwowskich targów książki “Bookforum 2017”. Nakładem Warstw ukazały się przekłady książek: - Dom dla Doma Wiktorii Ameliny <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/91-dom-dla-doma-9788365502438.html"> ZOBACZ W KSIĘGARNI </a> - Kochankowie Justycji Jurija Andruchowycza (wspólnie z Olą Hnatiuk) <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/78-kochankowie-justycji-okladka-miekka-9788365502902.html"> ZOBACZ W KSIĘGARNI </a>

Damian Kowal

Urodzony w 1990 roku w Legnicy. Studiował nauczanie języka francuskiego, etnologię i antropologię kulturową, filozofię. Robił w życiu wiele rzeczy – pracował w muzeum, w sklepie, marketingu, zajmował się edukacją ekologiczną. Czterokrotnie nominowany do nagrody głównej w Konkursie Poetyckim im. Jacka Bierezina, w 2013 roku laureat nagrody publiczności w tymże. Wydał książki z wierszami Najmniejsze przeboje z Tristan da Cunha (Łódź 2016) oraz Pieśni (nagroda główna w konkursie Nowy Dokument Tekstowy, Łódź – Kraków 2020). Publikował m.in. w „Arteriach”, „Cegle”, „artPapierze” i „Stonerze Polskim”. Za Najmniejsze przeboje otrzymał III nagrodę w XIII Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Artura Fryza (2017) oraz był nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2017 w kategorii debiut roku. Jego powieść Ćwirowidło wyróżniono nagrodą główną w konkursie Proza Nieobca. Pisze również o muzyce, m.in. na swoim fanpage’u Nieskończona Studnia Potencjału, gdzie czasami tworzy także miksy. Jako volkhvy nagrał epki a mournful rhapsody in memory of cat (2012) oraz Death is death (2012), jako Efrēm wydał płytę Foli (2015). Ptasiarz, mikol, zbieracz kamieni. Lubi nudne sporty i muzykę ambient. Fot. Julia Trzcińska

Jolanta Kowalska

Dziennikarka, recenzentka, autorka wielu publikacji o tematyce teatralnej. Wydała m.in. monografię aktorską Kazimierz Junosza-Stępowski (2000) oraz tom recenzji i esejów Spacer po barykadach (2015).

Ewa Kozyra-Pawlak

Odkąd ukończyła wrocławską Akademię Sztuk Pięknych, ilustruje książki, używając kawałeczków tkanin. Wszyscy są ciekawi, według jakiego klucza je segreguje, bo ma ich tysiące. Jako mała dziewczynka nie marzyła, że w przyszłości będzie ilustratorką. Wydawało jej się, że wszystkie fajne zawody mogą wykonywać wyłącznie mieszkańcy Warszawy. Mieszka uparcie we Wrocławiu, gdzie - prócz ilustrowania - pisze, tłumaczy, czasem przesadza kwiatki, czasem dostaje jakąś nagrodę. I wciąż nie może uwierzyć w to, że książki jej autorstwa trafiają do rąk dzieci w Chinach, we Francji i w innych krajach.

Hanna Krajnik

Urodzona w 1927 roku. Ilustratorka, przedstawicielka polskiej szkoły ilustracji. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, którą ukończyła w 1955 roku. W latach 1968-1977 była kierownikiem artystycznym pisma “Świerszczyk”, w którym opublikowała wiele swoich prac. Autorka ilustracji do kilkudziesięciu książek dla dzieci, m.in.: H. Bechlerowej, O kotku, który szukał czarnego mleka (1959); J.E. Kucharskiego, Wawa i jej pan (1960); D. Gellnerowej, Polecimy w świat (1967); W. Grodzieńskiej, Świerszczowa muzyka (1970); A. Świrszczyńskiej, Kołysanka dla Marka (1970); M. Jaworczakowej, Majka z Siwego Brzegu (1973); H. Łochockiej, Dziewczynka z tęczy (1978). Karty Piotruś - Robimy zabawki ukazały się po raz pierwszy w 1970 roku.

Jerzy Kronhold

Urodzony w 1946 roku w Cieszynie. Poeta. Współtwórca Nowej Fali. Aktywny działacz Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i reżyserię dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Zadebiutował w 1972 roku tomem wierszy Samopalenie. Pracował między innymi jako bibliotekarz, reżyser, antykwariusz, dziennikarz, konsul generalny RP w Ostrawie i dyrektor Instytutu Polskiego w Bratysławie. Mieszka w Puńcowie pod Cieszynem. Fot. Joanna Helander

Gosia Kulik

Urodzona w 1985 roku. Ilustratorka i autorka książek obrazkowych. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach na wydziale malarstwa. Aneks dyplomowy realizowała w pracowni grafiki książki. Operuje w medium malarstwa i rysunku, tworzy ilustracje, książki i eksperymentalne powieści graficzne. Od 2014 roku razem z Tomkiem Żarneckim opracowują picturebooki przeznaczone nie tylko dla młodzieży. Autorka lub współautorka wielu publikacji, m.in. „Głośne zniknięcie/Niezłe ziółko” (2016), „Jak ugryźć teatr współczesny?” (2019), „Poczwarki” (2020), „Najbrzydsza dziewczynka na świecie” (2020). Współpracuje z czasopismami „Pismo”, „Kukbuk” i „Książki. Magazyn do Czytania”. Laureatka wielu nagród i wyróżnień, m.in. dwukrotnie wyróżniona na festiwalu Bologna Children’s Book Fair (2020, 2021), stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2021) (www.gosiakulik.com). Fot. Maciek Bielawski

Marcin Kurek

Urodzony w 1970 roku. Poeta, eseista, tłumacz, hispanista, profesor w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Debiutował zbiorem „Monolog wieczorny” (1997). Za poemat „Oleander” (2010) otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich oraz nominację do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius, a książka w przekładzie ukazała się w także Czechach (Triáda) i Hiszpanii (Bartleby). Był gościem festiwali i spotkań literackich m.in. w Madrycie, Kordobie, Pradze, Bratysławie, Druskiennikach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu. Tłumaczy poezję z języka hiszpańskiego, katalońskiego i francuskiego. Za wybór i przekład „62 wierszy” Joana Brossy (2006) otrzymał Nagrodę „Literatury na Świecie”, za nowe tłumaczenie „Pieśni duchowej” św. Jana od Krzyża (2017) wyróżnienie Feniks. W latach 2008–2012 należał do zespołu tłumaczy gdańskiej nagrody Europejski Poeta Wolności. Autor kilku książek literaturoznawczych w tym „Powieść totalna. Wokół narracyjnych teorii Ernesta Sábato i Maria Vargasa Llosy” (2003) i „Poezja przyziemna. Doświadczenie codzienności w liryce Joana Brossy” (2014, wydanie hiszpańskie 2017). Publicysta wrocławskiej Gazety Wyborczej (m.in. cykl felietonów „Język w gębie”). Mieszka we Wrocławiu.

Małgorzata Lebda

Autorka sześciu książek poetyckich, w tym nagradzanych tomów „Matecznik” i „Sny uckermärkerów” (Nagroda Literacka Gdynia 2019). Ostatni tom zatytułowany „Mer de Glace” (Wydawnictwo Warstwy, 2021) został nagrodzony najważniejszą nagrodą poetycką w Polsce – Nagrodą im. Wisławy Szymborskiej (2022). Jej książki ukazały się w przekładzie na języki: czeski (tł. Bogdan Trojak), włoski (tł. Marina Ciccarini), serbski (tł. Biserka Rajčić), ukraiński (tł. Yury Zavadsky), słoweński (tł. Katarina Šalamun-Biedrzycka), duński (tł. Frej Larsen i Paweł Partyka), rumuński (Marina Ilie). Doktor nauk humanistycznych i sztuk audiowizualnych. Felietonistka. Animatorka kultury. Redaktorka. Naukowczyni. Wykładowczyni na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ultramaratonka (we wrześniu 2021 roku pokonała, biegnąc, dystans 1113 kilometrów wzdłuż najdłuższej polskiej rzeki Wisły, realizując aktywistyczno-poetycki projekt „Czytanie wody”). Powieść „Łakome” (Wydawnictwo Znak, 2023) jest jej debiutem prozatorskim. Książka została nagrodzona Nagrodą „Odkrycia Empiku” (2024). Mieszka na wietrznej grani w Beskidzie Sądeckim. Fot. Natalia Szułdrzyńska

Grażyna Lutosławska

Dziennikarka i pisarka. Związana z Radiem Lublin od 1988 roku. Prowadzi audycję poświęconą kulturze Nie tylko rozrywkowa niedziela radiowa, autorka i reżyserka m.in. cotygodniowego słuchowiska Bazarek. Wykładowczyni na UMCS w Lublinie, moderatorka wydarzeń kulturalnych. Autorka sztuk teatralnych (Anioł za lodówką, O dwóch krasnoludkach i jednym końcu świata), książek dla dzieci (m.in. Bajek od rzeczy), esejów i tekstów piosenek (także do spektakli teatralnych). Jej książka Leon i kotka, czyli jak rozumieć mowę zegara otrzymała wyróżnienie literackie polskiej sekcji IBBY oraz tytuł Białego Kruka przyznawany przez Bibliotekę Książek dla Dzieci i Młodzieży w Monachium. Opowiadanie z tomu Wielkie zmiany w dużym lesie opublikowano w międzynarodowym zbiorze opowiadań Fremd sein. Laureatka m.in. tytułu Mistrz Mowy Polskiej. Fot. Bolesław Lutosławski

Jacek Łukasiewicz

Urodzony w 1934 roku. Poeta, krytyk literacki, historyk literatury, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Głównym przedmiotem jego zainteresowań krytycznych jest powojenna poezja polska. Autor prac naukowych, zbiorów analiz i esejów, m.in.: Szmaciarze i bohaterowie (1963), Zagłoba w piekle (1965), Republika mieszańców (1974), Ruchome cele (2003). Jest również autorem licznych monografii: Mieczysława Jastruna spotkania w czasie (1981), Mickiewicz (1996), Herbert (2001), Grochowiak i obrazy (2002). Jako poeta debiutował w 1958 roku zbiorem wierszy Moje i Twoje. Następnie opublikował m.in.: Dolinę (1962), Podróże (1976), Mali mistrzowie (1993), Rytmy jesienne (2014). Laureat Nagrody Literackiej Pen Clubu i Nagrody im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości krytycznej i eseistycznej. Mieszka we Wrocławiu.

Jerzy Łukosz

Urodzony w 1958 roku. Germanista, pisarz, dramaturg, eseista i tłumacza związany z Wrocławiem. Absolwent germanistyki na Uniwersytecie Wrocławskim, w 1987 roku, na podstawie rozprawy o dziennikach Tomasza Manna, uzyskał stopień doktora. Za powieść Lenora nominowany do Nagrody Literackiej Nike (2005). Mieszka we Wrocławiu. fot. Elżbieta Lempp

Tania Malarczuk

Urodzona w 1983 roku w Iwano-Frankiwsku, ukraińska pisarka, eseistka i dziennikarka. Ukończyła filologię ukraińską na Podkarpackim Uniwersytecie Narodowym im. W. Stefanyka w Iwano-Frankiwsku. Autorka ośmiu książek. W 2016 roku za powieść Zapomnienie uhonorowana nagrodą BBC w konkursie na najlepszą ukraińską książkę roku. Ponadto laureatka Crystal Vilenica (2013), Nagrody Literackiej im. Josepha Conrada-Korzeniowskiego (2013) oraz Ingeborg-Bachmann-Preis (2018). W 2020 roku otrzymała nominację za powieść "Zapomnienie" do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Fot. Marcin Gaczkowski

Karol Maliszewski

Urodzony w 1960 roku w Nowej Rudzie. Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Opublikował dziewięć zbiorów wierszy, ostatnie to „Potrawy pośmiertne” (2010), „Ody odbite” (2012) , wybór „Jeszcze inna historia” (2015) i „Silnik na trawie” (2022); siedem książek prozatorskich, m.in. „Faramucha” (2001) (nominowana do Paszportu Polityki), „Sajgon” (2009), „Manekiny” (2012), „Przemyśl-Szczecin” (2013) (nominowana do Śląskiego Wawrzynu Literackiego); oraz książki krytycznoliterackie, m.in.: „Nasi klasycyści, nasi barbarzyńcy” (1999), „Rozproszone głosy. Notatki krytyka” (2006) (nominowana do Nagrody Nike), „Pociąg do literatury” (2010) i „Wolność czytania” (2015) Jest również współautorem podręcznika „Jak zostać pisarzem” (2011). Mieszka w Nowej Rudzie. Fot. Sylwia Dwornicka

Piotr Matywiecki

Urodzony w roku 1943 w Warszawie. Poeta eseista. Debiutował tomem poetyckim Podróż (1975). Od tego czasu opublikował trzynaście książek poetyckich, w tym wiersze zebrane Zdarte okładki (2009) i Którędy na zawsze (2015). Ponadto autor książek eseistycznych. W 1994 r. wydał Kamień graniczny, książkę poświęconą filozoficznym, historiozoficznym i socjologicznym rozważaniom dotyczącym zagłady Żydów. W 2007 r. opublikował Twarz Tuwima, eseistyczną monografię życia, mitu osobowego i liryki tegoż poety. W 2010 r. ukazał się tom esejów Dwa oddechy. Szkice o tożsamości żydowskiej i chrześcijańskiej, a w 2013 r. Myśli do słów. Szkice o poezji. W 2014 r. opublikował się esej filozoficzno-poetycki Świadomość. Jest też autorem dwutomowej antologii liryki polskiej Od początku (1997). Wieloletni pracownik Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1980-1989 działacz Solidarności. Członek PEN-Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od 1990 r. stały współpracownik działu literackiego II Programu Polskiego Radia i innych programów radia publicznego. Współautor około dwóch tysięcy audycji literackich, m.in. cykli: “Radiowy Tygodnik Literacki”, “Dziedzictwo Biblii”, “Ojcowie duchowi XX wieku”, “Cudowne podróże” czy “Spotkania poetów”. Prowadzi wykłady z historii literatury polskiej m.in. na Uniwersytecie Warszawskim i w Instytucie Badań Literackich PAN. Laureat wielu nagród literackich, m.in. Nagrody Polskiego PEN-Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego (1994), Nagrody Literackiej Gdynia (2008), Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2010). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013). Fot. Elżbieta Lempp

Paweł Mildner

Artysta wizualny. Zajmuje się między innymi ilustracją prasową i książkową, jest także autorem książek obrazkowych (Ciekawe, co myśli o tym królowa, 2013; Ptakty, 2014). Mieszka we Wrocławiu.

Czesław Miłosz

Urodzony w 1911 roku. Poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Opublikował liczne tomy wierszy, m.in.: Ocalenie (1945), Światło dzienne (1953), Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada (1974), Druga przestrzeń (2002); powieści: Zdobycie władzy (1953/1955), Dolina Issy (1955); zbiory eseistyczne: Zniewolony umysł (1953), Rodzinna Europa (1959) i Ziemia Ulro (1977). Laureat wielu prestiżowych polskich i zagranicznych nagród literackich, m.in. Nagrody Polskiego PEN-Clubu (1974), Nagrody Neustadt (1978), Nagrody Literackiej Nike (1998) i przede wszystkim Literackiej Nagrody Nobla (1980). Znaczną część życia spędził na emigracji we Francji i Stanach Zjednoczonych. Zmarł 14 sierpnia 2004 roku w Krakowie.

Piotr Młodożeniec

Urodzony w 1956 roku. Malarz i grafik. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w pracowni plakatu prof. Henryka Tomaszewskiego. Tworzy plakaty, obrazy, ilustracje oraz filmy animowane. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Stanisław Młodożeniec

Urodzony w 1895 roku w Dobrocicach. Poeta, prozaik, dramaturg, publicysta, współtwórca polskiego futuryzmu. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Na przełomie 1919–1920 roku wspólnie z Tytusem Czyżewskim i Brunonem Jasieńskim założył w Krakowie Niezalegalizowany Klub Futurystów „Pod Katarynką” i zorganizował pierwszy wieczór poezji futurystycznej. Podjął współpracę z redagowaną przez Tadeusza Peipera „Zwrotnicą”, w której pierwszym numerze zamieścił programowy wiersz Wyskok. Do wybuchu drugiej wojny światowej był nauczycielem gimnazjalnym. Zmobilizowany w 1939 roku. Jako szeregowy żołnierz wojsk łączności przeszedł ze swoim oddziałem na Węgry, gdzie został internowany. W czerwcu 1940 roku uciekł do Jugosławii. Wkrótce przedostał się przez Konstantynopol do Syrii i rozpoczął służbę w szeregach Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. W latach 1943–1944 był pracownikiem polskiej tajnej radiostacji „Świt”, nadającej audycje z terytorium Wielkiej Brytanii, a w latach powojennych nawiązał współpracę z Radiem Wolna Europa. Powrócił do kraju w 1957 roku. Opublikował tomy poetyckie, m.in.: Kreski i futureski (1921), Futuro-gamy i futuro-pejzaże (1934), książki prozatorskie, m.in.: W Dolinie Małej Wody (1958), Opowiadania (1976), dramaty, m.in.: Wiater: widowisko w 3 aktach z prologiem (1937) oraz książki publicystyczne, m.in.: O nowy ład (1935), W Darowie (1938). Zmarł w 1959 roku w Warszawie.

Lech Moliński

Lech Moliński – dziennikarz, animator kultury, organizator wydarzeń filmowych, wykładowca Warszawskiej Szkoły Filmowej. Współzałożyciel i wiceprezes Wrocławskiej Fundacji Filmowej, w latach 2011–2018 dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych Okiem Młodych, a w latach 2015–2021 dyrektor artystyczny Festiwalu Filmowego Spektrum. Współtwórca projektów: Polish Cinema for Beginners, MIASTOmovie, Kinematograf Wrocławski, Spółdzielnia Kinowa Ołbin i Dolnośląskie Spacery Filmowe. Publikował m.in. w portalach „Stopklatka.pl”, „Dolnośląskość.pl”, „Dwutygodnik.com”, a także w „Kinie”, „Ricie Baum”, „Logo” i „Aktiviście”. Laureat wielu nagród, wyróżnień i stypendiów. Mieszka we Wrocławiu.

Magdalena Mrozińska

Urodzona w 1989 roku. Dziennikarka i italianistka z wykształcenia, obserwatorka dziecięcego świata z zamiłowania. Absolwentka podyplomowych studiów “Literatura i książka dla dzieci i młodzieży wobec wyzwań nowoczesności” w Instytucie Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Za zbiór wierszy dla dzieci Paskudki słowiańskie (2013) nominowana do Nagrody Literackiej Zielona Gąska. Pisze też sztuki teatralne i scenariusze słuchowisk radiowych, współpracowała między innymi z Teatrem Dramatycznym im. J. Kochanowskiego w Opolu oraz Teatrem Animacji w Poznaniu. Prowadzi twórcze warsztaty dla dzieci.

Daniel Mróz

Urodzony w 1917 roku w Krakowie. Grafik, rysownik, plakacista i scenograf, członek Grupy Krakowskiej II. Absolwent kierunków scenografia i grafika książki na krakowskiej ASP. Autor okładek książek, ilustracji do tekstów m.in.: J. Afanasjewa, L.J. Kerna, S.J. Leca, S. Lema, S. Mrożka, R. Stillera, J. Szaniawskiego i J. Verne’a, scenografii do spektakli teatralnych, a także współtwórca szaty graficznej “Przekroju”. W jego twórczości szczególnie widoczne są fascynacje starymi rycinami, zwierzętami, “machinami”, sportem i Krakowem - to one składają się na wyjątkowy, oryginalny styl artysty i budują niezapomniany surrealistyczno-groteskowy świat jego prac. Zmarł w 1993 roku w Krakowie. Fot. Jan Zych

Violetta Nowakowska

Wrocławska dziennikarka, pisarka i publicystka. W latach 90. prowadziła radiowe „Wrocławskie Rozmowy Kulturalne”. W autorskiej audycji dla dzieci odkrywała zapomnianych twórców, żywo propagując rodzinne czytelnictwo. W publikacjach prasowych niezmiennie zainteresowana tematami społecznymi. Ponadto autorka kilku książek dla dzieci i kilkunastu dla dorosłych. W Tak kochają lemury podjęła temat ludzi przejętych losem zwierząt. Jako wolontariuszka współpracuje bowiem z oddziałem wrocławskiej Ekostraży, przyjmując osierocone dzikie ptaki, by po odchowaniu zwracać je naturze. Jest ośmiokrotną laureatką ogólnopolskich konkursów literackich. Ostatnia jej książka, Węgrów. Historia obecności, zdobyła nagrodę główną. Redaktor naczelna serii Wally zwiedza świat! Prywatnie mama Michaliny, Jonatana i Nikodema, entuzjastka rodziny i życia na wsi. Z mężem, oswojoną wroną i kawką oraz czterema przygarniętymi psami mieszka w Rakowie pod Wrocławiem.

Daniel Odija

Uodzony w 1974 roku w Słupsku. Pisarz, scenarzysta komiksowy, animator kultury. Za swoją twórczość literacką wielokrotnie nagradzany. Jego opowiadania przetłumaczono na kilkanaście języków, a powieści i komiksy na język francuski, niemiecki, niderlandzki, ukraiński i macedoński. Ostatnio wydał powieść Pusty przelot (2021). Współautor tetralogii komiksowej Bardo (2017–2023) (danielodija.pl). Fot. Iwona Lompart

Waldemar Okoń

Urodzony w 1953 roku. Poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, kurator wystaw sztuki współczesnej, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował m.in. zbiory studiów poświęconych tej epoce: Sztuka i narracja (1988), Alegorie narodowe (1992), Sztuki siostrzane (1992), Wtajemniczenia (1996), Stygnąca planeta (2002), Przeszłość przyszłości (2005). Wydał również tomy poezji: Wiersze północne (1989), Poematy nadziemne (2000), Stonehenge (2001), Wersy dla Orfeusza (2003), Księga wersów (2004), Atlantyda (2007), Motyw Tespazjosa (2013) i Cykle (2016) oraz scenariusz widowiska teatralnego Antoni S., czyli Wieża Babel (1995), a także wybory prozy poetyckiej: Zapisy bez daty (1998), Niebezpieczne małe prozy (2015), Granice pytań (2016). Jest również autorem książki prozatorskiej Max z drugiej strony ulicy (2015) oraz monografii Jan Matejko (1998), Stanisław Wyspiański (1998) i Kresy w malarstwie polskim (2006). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej, od 1996 roku członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Mieszka we Wrocławiu. Fot. Krzysztof Saj

Agata Pankiewicz

Architekt wnętrz, fotograf, nauczyciel akademicki, profesor nadzwyczajny Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, kierownik Katedry Filmu Animowanego, Fotografii i Mediów Cyfrowych na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie.

Edward Pasewicz

Urodzony w 1971 roku w Kostrzynie nad Odrą. Poeta, pisarz, dramaturg i kompozytor. Debiutował w 2001 r. książką poetycką Dolina Wilda. Jego twórczość poetycka obejmuje ponadto: Nauki dla żebraków (2003), Wiersze dla Róży Filipowicz (2004), th (2005), Henry Berryman Pięśni (2006), Drobne! Drobne! (2008), Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę (2010), Pałacyk Berlorta Brechta (2011) i Och, Mitochondria (2015). Dramaty: Lamentacje londyńskie (2007), Trzej bracia (2011), Cień (2012), Piękny chłopiec (2013), Wszy Pana Lully (2013), Dzikie szczury (2014) i Gry państwowe (2014). Duży rozgłos przyniosła mu powieść Śmierć w darkroomie (2007). Laureat VII edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina (2001). W 2004 r. został uhonorowany Medalem Młodej Sztuki, w 2010 r. Nagrodą Specjalną Ministra Kultury, stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011 i 2015). Buddysta, od 2010 r. mieszka w Krakowie, członek redakcji miesięcznika mówionego “Gadający Pies”, i prezes stowarzyszenia Queerowe Centrum Kultury (QCK).

Emil Pasierski

Urodzony w 1979 roku. Historyk literatury polskiej XX wieku, redaktor, od 2016 roku związany w Wydawnictwem Warstwy. Edytor pism Czesława Miłosza, publikował m.in. w „Zeszytach Literackich” i „Archiwum Emigracji”. Autor książki Miłosz i Putrament. Żywoty równoległe (2011). Wydał także dwa woluminy Rozmów zagranicznych noblisty (2017, 2019) i tom Czesław Miłosz. Bibliografia przedmiotowa 1932–2020 (2020), a ostatnio zbiór korespondencji Miłosza z Tadeuszem Różewiczem pt. Braterstwo poezji (2021). Mieszka u podnóża Ślęży.

Paweł Pawlak

Urodzony w 1962 roku. Zajmuje się wymyślaniem książek, ilustracją, projektowaniem graficznym, malarstwem i oprawą obrazów. Współpracując z wydawcami z Polski, Francji, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Korei i Kanady, zilustrował prawie 90 książek, do których czasami sam pisywał teksty. Jest twórcą precyzyjnym, sumiennym i odpowiedzialnym. Ostrzenia ołówków uczył się na stażu prowadzonym przez amerykańskich specjalistów, do malowania stosuje pędzelki wyprodukowane z włókien nylonowych hodowanych w dobrostanie, a prąd, który napędza jego komputer, pochodzi wyłącznie z legalnych źródeł. Dba, by postacie, które występują na jego ilustracjach, były traktowane z szacunkiem i otrzymywały godne wynagrodzenie za swój wysiłek. Mieszka i pracuje pod Wrocławiem.

Kira Pietrek

Urodzina w 1983 roku. Poetka, graficzka i ilustratorka. Zawodowo zajmuje się reklamą. Debiutowała w roku 2010 tomem poetyckim Język korzyści, za który w roku następnym otrzymała Wrocławską Nagrodę Poetycką Silesius w kategorii debiut. Jej druga książka - Statystyki, opublikowana w 2013 r., również została nagrodzona, tym razem Poznańską Nagrodą Literacką im. S. Barańczaka. Ponadto publikowała w licznych antologiach i pismach (m.in. “Odrze” czy “tygodniku Powszechnym”). Nie mieszka na stałe w żadnym miejscu.

Maciej Piotrowski

Z wykształcenia historyk i ukrainoznawca, z pasji animator kultury. Prezes Stowarzyszenia Folkowisko. Inicjator organizacji Spotkań Translatorskich Gorajec 2019 - Rozstaje. Tłumacz z języka ukraińskiego m.in. zbioru opowiadań Andrija Bondara Cerebro (wspólnie z Walerym Butewiczem), poezji do albumu muzycznego Kuby Blokesza Lwów - Szkice Miejskie oraz projektu Jurija Andruchowycza Antonycz. Współautor tłumaczeń do książki Ogień Majdanu Ośrodka Karta. Przygotowuje tłumaczenia powieści Wasyla Barki Żółty książę i tomu poezji Hryhorija Czubaja (wspólnie z Miłoszem Waligórskim). Stypendysta Ministra Kultury w dziedzinie przekładu (2020, 2021). Nakładem Warstw ukazał się przekład książki: Cerebro Andrija Bondara (wspólnie z Walerym Butewiczem). Fot. Małgorzata Kawka

Mieczysław Piotrowski

Urodzony w 1910 roku. Prozaik, dramaturg i grafik. Wybitny ilustrator książek dla dzieci. Współtwórca polskiej szkoły ilustracji. Absolwent warszawskich uczelni - Wyższej Szkoły Dziennikarstwa i Akademii Sztuk Pięknych.Autor powieści: Ogrodnicy (1956), Złoty robak (1968), Plecami przy ścianie (1970) i Cztery sekundy (1976); scenariuszy teatralnych i filmowych: Mężczyźni na wyspie, Dziewczyna z dobrego domu, a także książek dla dzieci: Szare uszko (1963), Ballada o dentyście (1966) i Grzyby galopują na koniach (1976). Jako rysownik współpracował także z czasopismami: “Cyrulik Warszawski”, “Rózgi”, “Mucha” i “Szpilki”. Dotychczas ukazały się dwa wybory jego prac rysunkowych: Co my wiemy o ludziach? (1977) i Ja Pana nie przerobię… (1985). Za swoją twórczość rysunkową i ilustratorską otrzymał liczne nagrody, m.in.: Srebrny Medal na Internationale Buchkunst-Ausstellung w Lipsku (1959) i Nagrodę Państwową I stopnia (1962). Kilkukrotnie nagradzany także przez redakcję “Szpilek”, w tym Złotą Szpilką z Wawrzynem. Zmarł w 1977 roku w Warszawie.

Jerzy Pluta

Prozaik, krytyk literacki, edytor. Urodził się w 1942 roku na Górnym Śląsku, gdzie spędził dzieciństwo i wczesną młodość; od 1960 roku mieszka na Dolnym Śląsku. W latach 1960-1965 studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim; następnie do połowy 1969 roku pracował w Bibliotece Ossolineum PAN we Wrocławiu. W latach 1966-1970 członek “Ugrupowania Literackiego 66”. W latach 1995-2002 redaktor, edytor i autor naczelny zeszytów literackich “Przecinek”.Autor dwóch powieści [Sto czyżyków (i piórko rajskiego ptaka) - 1978, 1988; Piotr Czyżyk zasypia - 1988], sześciu zbiorów opowiadań [Pas - 1967; Konie przejadają Polskę - 1974; Melancholijka polonaise - 1987; Stacja metra: Franz Kafka - 1994; Zdania poranne, zdania wieczorne - 2004; W maju 2010 roku ląduję bezpiecznie na placu Czerwonym w Moskwie - 2011], rozprawy o prozie Henryka Worcella Okruchy epopei (1974) oraz książeczki Henryk Bereza: artysta czytacz/pisarz/mistrz/onirysta (2006). Laureat Nagrody Literackiej im. Stanisława Piętaka (1975) i Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1980). Urodzony podróżnik; od 1959 roku przymusowy domator. Mieszka we Wrocławiu. (fot. Izaak Kaszen)

Mieczysław Porębski

Urodził się 31 marca 1921 roku w Gnieźnie. Historyk, teoretyk i krytyk sztuki, jedna z najwybitniejszych postaci współczesnej polskiej humanistyki. W 1938 roku rozpoczął studia z historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwała wojna. Podczas okupacji uczęszczał do Szkoły Rzemiosł Artystycznych, gdzie spotkał artystów z późniejszej Grupy Krakowskiej. Wspierał ich twórczością krytyczną przez następne pół wieku. Współpracował również z teatrem Tadeusza Kantora. W 1944 roku za działalność konspiracyjną trafił do obozów koncentracyjnych (najpierw Gross-Rosen, później Sachsenhausen). Ukończywszy po wojnie studia, zamieszkał w Warszawie, gdzie był wykładowcą na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych (1950–1969) oraz pełnił funkcję redaktora „Przeglądu Artystycznego” (1952–1957). W 1970 roku wrócił do Krakowa, gdzie objął katedrę historii sztuki nowoczesnej na UJ. Cztery lata później został kuratorem w Muzeum Narodowym, gdzie był między innymi współtwórcą ekspozycji sztuki polskiej XIX i XX wieku w Sukiennicach. Od 1990 roku jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Na weneckim biennale w 1956 roku otrzymał międzynarodową nagrodę krytyki. Zajmował się głównie sztuką XIX i XX wieku oraz teorią sztuki. Stworzył koncepcję „granic współczesności”, wedle której interpretację sztuki współczesnej należy osadzać w kontekście przeszłości. W jego intelektualnym dorobku istotną rolę odgrywa koncepcja „ikonosfery”, oznaczającej całokształt wizualnego środowiska człowieka. Do najważniejszych publikacji Mieczysława Porębskiego należą: Sztuka naszego czasu (1956), Malowane dzieje (1962), Granica współczesności (1965), Pożegnanie z krytyką (1966), Kubizm (1966), Ikonosfera (1972), Interregnum (1975), Sztuka a informacja (1975), trzytomowe Dzieje sztuki w zarysie (1976–1988), Polskość jako sytuacja (2002), Nowosielski (2003). Zmarł 10 września 2012 roku w Warszawie.

Marcin Przybyłko

Marcin Przybyłko – z wykształcenia lekarz medycyny, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, fotograf, grafik. Współtwórca Pracowni Teren Prywatny w Krakowie.

Mirosław Ratajczak

Urodzony w 1952 roku. Krytyk sztuki, publicysta, od 1978 roku pracuje jako redaktor w miesięczniku “Odra”. Mieszka we Wrocławiu.

Maciej Robert

Urodzony w 1977 roku. Wydał osiem książek poetyckich i jedną eseistyczną (o Hrabalu i filmach). Obecnie pracuje nad książką o rzekach. Mieszka pod Łodzią.

Anna Romaniuk

Historyk literatury, edytor, krytyk literacki. Od 2013 roku kierownik Zakładu Rękopisów Biblioteki Narodowej. Członek jury Nagrody Literackiej m. st. Warszawy. Autorka książki Drobina białka. Motywy roślinne i zwierzęce w liryce Haliny Poświatowskiej (2005) i zbioru esejów Orzeszkowo 14. Historie z Podlasia (2019). Opracowała tomy: Dusza czyśćcowa. Wspomnienia o Stanisławie Grochowiaku (2010), Obecność. Wspomnienia o Czesławie Miłoszu (2012) oraz Wierność. Wspomnienia o Zbigniewie Herbercie (2014). Współedytorka zbioru korespondencji Jarosława Iwaszkiewicza Listy do córek (2010). Publikowała m.in. na łamach “Nowych Książek”, “Zeszytów Literackich”, “Twórczości”, “Kwartalnika Artystycznego”, “Odry”, “Dekady Literackiej”, “Studium”, “Tygodnika Powszechnego” i “Czasu Kultury”. Stypendystka ministra kultury i dziedzictwa narodowego, ministra nauki i szkolnictwa wyższego, Funduszu Promocji Twórczości oraz Urzędu Miasta st. Warszawy. Mieszka w Warszawie.

Robert Romanowicz

Architekt z wieloletnim doświadczeniem. Zajmuje się malarstwem, ilustracją książkową i scenografią. Tworzy ilustracje prasowe, plakaty teatralne, instalacje, zajmuje się fotografią, tworzy tunnel booki. Jego malarstwo jest wynikiem wieloletnich poszukiwań i eksperymentów z mediami. Swoje prace wystawia w galeriach w kraju i za granicą. Można je oglądać między innymi w Galerii Leonardo w Kazimierzu Dolnym, gdzie ma stałą ekspozycję. Mieszka we Wrocławiu. Fot. Ireneusz Maciejewski

Joanna Roszak

Doktor, adiunkt w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. Interesuje się twórczością poetów żydowskich i studiami nad pokojem. Ostatnio wydała książki Miejsce i imię. Poeci niemieckojęzyczni żydowskiego pochodzenia oraz Słyszysz? Synagoga. Wychodząc spod poznańskiej synagogi przy Wronieckiej. Współfundatorka i wiceprezeska Fundacji.

Tadeusz Różewicz

Urodzony w 1921 roku. Poeta, prozaik i dramaturg. Opublikował m.in. tomy wierszy: Echa leśne (1944), To i owo (2012); zbiory opowiadań: Opadły liście z drzew (1955), Flagi (2013); dramaty: Kartoteka (1960), Palacz (1997). Laureat wielu nagród literackich zagranicznych i polskich, m.in. Nagrody Polskiego PEN-Clubu (1997), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1997), Śląskiego Wawrzynu Literackiego (1999), Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury (2000), Nagrody Literackiej Nike (2000) i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za całokształt twórczości (2008). Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (1996). Zmarł 24 kwietnia 2014 we Wrocławiu. fot. Elżbieta Lempp

Krzysztof Rudowski

Urodzony w 1960 roku. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, projektant konstrukcji stalowych. Muzyk jazzowy (trąbka, EWI 5000), grał w kwartecie pioniera polskiego jazzu Władysława Jagiełły, a także współtworzył zespół Poszukiwacze Zaginionej Arki oraz istniejącą do dzisiaj formację Démodé Combo. Jako pisarz zadebiutował w 2000 roku książką Stopy Pana Boga - metafizyczny przewodnik po Tatrach. Jest autorem kilku powieści, m.in.: Punktu obserwacyjnego (2008) i Rękopisu zapodzianego w Saragossie (2009), zbiorów opowiadań oraz pierwszego w historii literatury dramatu internetowego Cz@t (2001). Realizacja radiowa tego utworu uzyskała wyróżnienie na festiwalu twórczości radiowej i telewizyjnej Dwa Teatry w Sopocie, a w teatrze wystawił ją krakowski Teatr Współczesny. Inscenizacji doczekała się też powieść Trzydziestolecie. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, zasiadając w zarządzie jego wrocławskiego oddziału. Jest współtwórcą nieformalnej grupy artystycznej - Klubu Literackich Dżentelmenów.

Erna Rosenstein

Urodzona w 1913 roku. Malarka, poetka, autorka scenariuszy teatralnych. Wybitna przedstawicielka surrealizmu. W latach 1932-1934 studiowała malarstwo w Wiedniu na Wiener Frauenakademie, a w latach 1934-1937 na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1957 roku współtworzyła II Grupę Krakowską. Wielokrotnie reprezentowała polską sztukę na wystawach międzynarodowych - Salonie Międzynarodowym w Monte Carlo (1964, 1965); Salonie Malarstwa Surrealistycznego i Fantastyki w ramach Biennale Sztuki w São Paulo (1965); Festiwalu Sztuki w Edynburgu (1969, 1978). Od 1949 roku była żoną krytyka i pisarza Artura Sandauera. Za namową męża zdecydowała się opublikować swoje zapisy. W 1972 roku ukazał się jej pierwszy tom poetycki Ślad, następnie Spoza granic mowy (1976), Wszystkie ścieżki (1979), Czas (1986), Trochę z archiwum (1993), Jeszcze z archiwum (1994) i Płynie rzeka (1998). W 1996 roku ukazał się obszerny przekład jej wierszy na język niemiecki - Meine Nacht wird hier sein und mein Tag przygotowany przez Urszulę Usakowską-Wolff i Manfreda Wolffa. Za swoją twórczość została uhonorowana m.in. Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1977) oraz Nagrodą im. Jana Cybisa (1996), przyznaną za całokształt pracy twórczej. Zmarła w 2004 roku w Warszawie.

Barbara Sadurska

Prawniczka, pisarka, autorka między innymi „Mapy” i „Czarnego hetmana”. Laureatka nagród literackich i scenariuszowych. Mieszka w Krakowie.

Rafał Siderski

Urodzony w 1984 roku. Artysta wizualny zajmujący się głównie fotografią. Ukończył studia doktoranckie w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie. Obecnie asystent na Uniwersytecie Jana Długosza w Częstochowie. Interesuje go głównie tzw. „czysta fotografia” i jej możliwości zarówno narracyjne, jak i emocjonalne. Jest częścią inicjatywy Albom.pl zajmującej się digitalizacją i pracą na archiwach fotograficznych. W 2019 roku wydał książkę „Wyjedź Zostań”. Jego prace prezentowane były na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. W wolnym czasie „dokądś” jedzie lub jest „gdzieś”, skąd wraca na beskidzką grań (www.rafalsiderski.com).

Piotr Skiba

Urodzony w 1980 roku. Artysta wizualny. Tworzy filmy, obiekty i instalacje. W swoich realizacjach często porusza tematykę wykluczeń, rasowej nietolerancji i alienacji społecznej. Jest autorem m.in. filmów i obiektów Man, that negro stole my show! oraz V.D.O.P składających się na wystawy Vulgar Display Of Power (Muzeum Współczesne Wrocław, 2013) i HONKY (Whitebox Art Center, Nowy Jork, 2014). Od 2014 roku jest wykładowcą w Akademii Sztuki w Szczecinie. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Piotr Sommer

Urodzony w 1948 roku w Wałbrzychu. Poeta, tłumacz, redaktor naczelny “Literatury na Świecie”. W ostatnich latach wydał tomy poetyckie: Piosenka pasterska (1999), Rano na ziemi. Wiersze z lat 1968-1998 (2009), Dni i noce (2009), Po ciemku też (wiersze z książek) (2013) oraz zbiór wierszy dla dzieci Przed snem (2008). Opublikował antologię przekładów z poetów amerykańskich O krok od nich (2006). Na język polski przekładał także poetów irlandzkich, szkockich i angielskich. Jest autorem tomu szkiców literackich Po stykach (2005). Pod jego redakcją ukazał się również antologia złożona ze szkiców i rozmów Wcielenia Jerzego Ficowskiego (2010). Laureat wielu wyróżnień i nagród literackich, w tym: Nagrody Kościelskich (1988) i Nagrody Poetyckiej Silesius za całokształt twórczości (2010). Mieszka w Sulejówku. (fot. Elżbieta Lempp)

Ewa Sonnenberg

Poetka. Opublikowała m.in. tomy poetyckie: Hazard (1995), Kraina tysiąca notesów (1997), Planeta (1997), Smycz (2000), Płonący tramwaj (2001), Lekcja zachwytu (2005), Pisane na piasku/Written on sand (2007), Wiersze zebrane (2014) Hologramy (2015), Wiersze dla jednego człowieka (2017); poemat prozą Obca (2015) oraz książkę eseistyczną Moi papierowi kochankowie (2016). Ponadto ukazały się Paź królowej. Bajka dla zakochanych (2006) oraz Encyklopedia szaleńca (2006). Jej wiersze tłumaczone były na język angielski, francuski, hiszpański, niemiecki, szwedzki, turecki, rosyjski, węgierki, słoweński, słowacki, czeski, serbski, macedoński, bośniacki, włoski i ukraiński. Była stypendystką Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej (1998) oraz dwukrotnie stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2001, 2008). Laureatka wielu nagród, m.in.: Nagrody Literackiej im. Georga Trakla (1996), Nagrody dla Najlepszego Poety Festiwalu na 9 Międzynarodowym Festiwalu Literackim Ilinden/Skopje (2008), Nagrody Literackiej Czterech Kolumn za całokształt twórczości (2012). Nominowana do nagrody Orfeusza - Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego (2016). Należy do grupy poetów cybernetycznych i eksperymentalnych Perfokarta.

Andrzej Sosnowski

Urodzony w 1959 roku. Poeta, tłumacz, anglista, pracownik redakcji “Literatury na Świecie”.Zadebiutował w 1992 roku tomem poetyckim Życie na Korei. Opublikował m.in. zbiory poezji: Taxi (2003) Gdzie koniec tęczy nie dotyka ziemi (2005), Po tęczy (2007), poems (2010), Sylwetki i cienie (2012), Dom ran (2015). Jest także autorem tomów prozy poetyckiej: Nouvelles impressions d’Amérique (1994), Konwój. Opera (1999) oraz zbiorów tekstów krytycznych: “Najryzykowiej” (2007), Stare śpiewki (sześć godzin lekcyjnych o poezji) (2013).Laureat wielu literackich nagród m.in. Nagrody Kościelskich (1997), Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2008), Nagrody Literackiej Gdynia (2013). Mieszka w Warszawie. Fot. Elżbieta Lempp

Dariusz Sośnicki

Urodzony w 1969 roku, poeta, redaktor, autor tekstów o literaturze, okazjonalnie tłumacz. Absolwent filozofii na UAM w Poznaniu. Ogłosił jedenaście własnych książek poetyckich i dwie przekładowe. Redagował artzine „Już jest jutro” (1990–1994) i dwutygodnik literacki „Nowy Nurt” (1994–1996), prowadził dział polskiej prozy w Wydawnictwie W.A.B. (2005–2013), był redaktorem naczelnym Wydawnictwa Ossolineum (2015–2020). Pracuje w Wydawnictwie Filtry, gdzie zajmuje się literaturą polską, i prowadzi zajęcia ze sztuki pisania na poznańskiej polonistyce. Jego najnowszy tom poetycki, Po domu (2021), nominowano do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”. Jest laureatem Stypendium im. Albrechta Lemppa za rok 2023. Mieszka w Poznaniu. Stale współpracuje z Dwutygodnikiem i „Czasem Kultury”. Fot. Elżbieta Lempp

Janusz Stanny

Urodzony w 1932 roku w Warszawie. Mistrz polskiej szkoły ilustracji, poeta, wieloletni pedagog akademicki, twórca autorskich książek dla dzieci. Należy do grona wybitnych przedstawicieli gatunku - najlepszych polskich ilustratorów książkowych i rysowników prasowych. Dyplom uzyskał w 1957 roku w pracowni Henryka Tomaszewskiego na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od początku lat 70. kierował Pracownią Ilustracji na macierzystej uczelni, gdzie w 1986 roku otrzymał tytuł profesora. W latach 2004-2014, wraz z córką Katarzyną Stanny, prowadził Pracownię Ilustracji na Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Zajmował się ilustracją, grafiką książkową, plakatem, rysunkiem satyrycznym i grafiką filmu animowanego. Zilustrował ponad dwieście książek, w większości dla dzieci. Jest też autorem kilku autorskich publikacji, do których należą: Koń i kot (1961), O malarzu rudym jak cegła (1961), Baśń o królu Dardanelu (1963). Za swoją twórczość został uhonorowany wieloma nagrodami w kraju i za granicą, m.in. Medalem Polskiej Sekcji IBBY (2003) za całokształt twórczości dla dzieci i młodzieży oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2006). Zmarł w 2014 roku w Warszawie.

Jadwiga Stańczakowa

Urodzona w 1919 roku w Warszawie. Pisarka, poetka, redaktorka pism dla osób niewidomych. Swoją twórczość literacką rozpoczęła cyklem felietonów radiowych. Debiutowała w 1979 roku tomem wierszy Niewidoma. Opublikowała także zbiory poetyckie: Magia niewidzenia (1984), Depresje i wróżby (1984), Na żywo (1987), Ziemia-kosmos (1990) oraz tomy prozy: Ślepak (1982), Przejścia (1986), Boicie się czarnego ptaka? (1989). Od młodości zmagała się z chorobą oczu, która doprowadziła ją do utraty wzroku. W 1952 roku została redaktorem naczelnym pisma dla osób ociemniałych “Pochodnia”, kierowała także kwartalnikiem “Niewidoma Kobieta”.Jej spotkanie i przyjaźń z Mironem Białoszewskim należy do niezwykłych związków w historii polskiej literatury XX wieku.Dziennik we dwoje to ich wspólne zapisy codzienności. Na podstawie książki powstał scenariusz filmu Andrzeja Brańskiego Parę osób, mały czas (2005). Po śmierci Białoszewskiego zajęła się uporządkowaniem jego spuścizny literackiej i popularyzacją twórczości. Zmarła w 1996 roku w Warszawie.

Robert Stiller

Urodzony w 1928 roku w Warszawie. Poeta, pisarz, tłumacz, krytyk, eseista, filolog, folklorysta, językoznawca, literaturoznawca i orientalista. Studiował polonistykę, slawistykę, dziennikarstwo, indologię oraz nordystykę, szereg lat spędzając w USA, Anglii, w Niemczech oraz krajach azjatyckich, jak Malezja, Wietnam, Singapur i Azja Środkowa. Poliglota, w różnym stopniu poznał ponad 30 języków. Autor ponad 300 książek, w tym 60 dzieł oryginalnych, obejmujących w szczególności prozę realizmu magicznego. Jego poetycka twórczość własna, zebrana w Poetyce pierwszej dziewiątki, zawiera 9 tomów poezji, wśród nich Zwierzydełka (1977), Listy do kochanki (1987) oraz Kto uderzy w gong (2003), tom dotyczący polityki współczesnej i upadku praworządności. Z Książek eseistycznych największą popularność zyskał Pokaż język! czyli rozróbki i opowieści o polszczyźnie oraz 111 innych językach (2001). Przetłumaczył na język polski wybitne dzieła literatury światowej, m.in.: poezje H. Heinego, J.W. Goethego, B. Brechta, oraz Lolitę V. Nabokova, Mechaniczną pomarańczę A. Burgessa, Alicję w Krainie Czarów i Alicję po drugiej stronie lustra L. Carrolla (1986), serię książek I. Fleminga o agencie 007, a także rozpoczętą, lecz nieukończoną, dziesięciotomową serię opowiadań J. Londona (2016). Mistrz słowa i językowej erudycji - o czym świadczy jego wybitnie bogata i wieloraka twórczość literacka oraz translatorska. Zmarł w 2016 roku w Józefowie. Fot. Marcin Pyda

Jan Stolarczyk

Urodzony w 1947 roku w Wojcieszowie. Absolwent wrocławskiej polonistyki, redaktor, edytor i wydawca. Długoletni naczelny Wydawnictwa Dolnośląskiego (1987–2007), jako recenzent związany również z wrocławskim miesięcznikiem „Odra”. Kurator spuścizny pisarskiej Tymoteusza Karpowicza, a także edytor twórczości i nieformalny sekretarz Tadeusza Różewicza. Mieszka we Wrocławiu.  Fot. Max Pflegel

Olga Maria Szelc

Redaktorka i recenzentka. Jej opowiadania znalazły się w dwóch antologiach: „U nas za stodołą” oraz „Nadodrzańskie opowieści grozy”. Autorka e-tomiku poetyckiego „Oczekiwanie”, ilustrowanego pracami wrocławskiej artystki Katarzyny Śmigielskiej. Współpracowała jako redaktorka prowadząca i autorka wywiadów przy tworzeniu książki społecznej „Pod wspólnym parasolem” według projektu Krystyny Paraszkiewicz-Pater oraz jako redaktorka z grupą wrocławskich przyrodników i aktywistów przy tworzeniu albumu „Park Grabiszyński. Miejska puszcza”. Współpracowała także ze Stowarzyszeniem Świat Nadziei, które we Wrocławiu prowadzi Galerię ArtBrut i Pracownię Aktywizacji Społeczno-Kulturalnej. W 2021 roku otrzymała stypendium artystyczne prezydenta Wrocławia w dziedzinie upowszechniania kultury, dzięki któremu powstała książka „My, kobiety z Teatru Kalambur. Herstorie”. Publikuje recenzje i wywiady z pisarkami i pisarzami m.in. w Iceland News Polska, na Wrocławskim Portalu oraz na blogu Książki pod Ręką. Jest radną osiedla Stare Miasto i członkinią Stowarzyszenia Dolnośląski Kongres Kobiet. Fot. Joanna Stoga

Dawid Szkoła

Urodzony w 1985 roku. Pochodzi z miejscowości Zgłobień na Podkarpaciu. Absolwent Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, doktor nauk humanistycznych. Wydał książkę Eseje (2015). Mieszka we Wrocławiu. Fot. Piotr Kofluk

Ewa Szumańska

Urodzona w 1921 roku. Pisarka, reportażystka, scenarzystka filmowa, autorka słuchowisk radiowych i satyryczka. Na scenie debiutowała w 1946 roku, w prasie w 1947, w radiu w 1948, w literaturze w 1963. Od 1958 roku była współautorką programu “Studio 202” w Polskim Radio Wrocław; była wieloletnim współtwórcą Programu III Polskiego Radia, znana m.in. z popularnej serii skeczy Z pamiętnika młodej lekarki. Do października 2010 roku była także felietonistką “Tygodnika Powszechnego”. Opublikowała m.in.: Czekanie na pilota (1966), Blizna (1969) i Camping. Zmarła w 2011 roku we Wrocławiu. fot. Elżbieta Lempp

Maria Terlikowska

Urodzona w 1920 roku. Poetka, pisarka, autorka książek dla dzieci i młodzieży, scenariuszy filmów animowanych, słuchowisk radiowych i programów telewizyjnych, wieloletnia współpracowniczka “Świerszczyka” i innych pism dziecięcych. Ukończyła prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w 1950 roku na łamach prasy dla dzieci, a jej pierwszą książką była Awantura o lemura (1956). W swojej twórczości popularyzowała wśród najmłodszych m.in. wiedzę przyrodniczą, geograficzną i matematyczną. Autorka trzech książek dydaktycznych o geometrii (Czarodziejskie trójkąty, 1964; Kolorowe koła, 1964 i W pogoni za kwadratem, 1970), mistrzowsko zilustrowanych przez Stanisława Zamecznika, popularnych książek kucharskich dla najmłodszych - Kuchni pełnej cudów (1977) i Kuchni z niespodzianką (1980), a także m.in.: Fajki kapitana Pykpyka (1962), Chodzi mucha po globusie (1963), Przygód kropli wody (1965), Malowanej awantury (1968) i Drzewa do samego nieba (1975). Zmarła w 1990 roku.

Tatiana Tokarczuk

Ilustratorka i malarka, absolwentka filologii angielskiej. Obrazy tworzy w technice akrylu i oleju, wytwarza też biżuterię z recyklingu. W swojej twórczości działa intuicyjnie, inspirują ją spacery górskie.

Adam Ubertowski

Rocznik 1967, urodził się i mieszka w Trójmieście, ale wiele lat spędził na studiach w Krakowie oraz we Frankfurcie nad Menem, gdzie pracował jako kucharz. Studiował nauki społeczne na sześciu uczelniach, doktoryzował się z ekonomii, ale od lat pracuje jako psycholog biznesu. Jest autorem kilku książek z tego zakresu, w tym podręcznika studiów MBA. Pisze, od kiedy pamięta. Pierwsza jego powieść – „Szkice do obrazu batalistycznego” – została wydana w Zielonej Serii „Twórczości”, następnie związany ze środowiskiem „Fa-artu”, w którego bibliotece ukazały się książki „Rezydenci” oraz „Trans-Syberia”. Tworzył utwory postmodernistyczne („Szczególny przypadek pani Pullmannowej”), powieści detektywistyczne (dylogia o metateoretyku doktorze Figlonie) oraz książki eskapistyczne (trylogia o Syndykacie). Fanatyczny wyznawca kalokagatii.

Henryk Vogler

Urodzony w 1911 roku. Prozaik, dramaturg, krytyk literacki i teatralny. Absolwent prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim (1933). Debiutował w 1936 roku na łamach “Nowego Dziennika”. W 1939 roku przedostał się do Lwowa. W okresie 1941-1942 przebywał w getcie lwowskim. Następnie więzień obozów pracy oraz obozów koncentracyjnych w Gross-Rosen i Görlitz. Po 1945 roku zamieszkał w Krakowie, gdzie w latach 1949-1951 kierował m.in. działem literackim “Gazety Krakowskiej”, a także był współzałożycielem i członkiem redakcji “Życia Literackiego” (1951-1989). W latach 1953-1958 - pierwszy redaktor naczelny Wydawnictwa Literackiego. Od połowy lat 50. jako kierownik literacki związany z teatrami krakowskimi. Propagator twórczości Tadeusza Różewicza, autor pierwszych monografii poświęconych poecie: Różewicz (Agencja Autorska, Warszawa 1969) i Tadeusz Różewicz (PIW, Warszawa 1972). Opublikował obszerne wspomnienia pt. Autoportret z pamięci (t. 1-3, 1978-1981). Zmarł w Krakowie w 2005 roku. fot. Archiwum Henryka Voglera

Wiesław Waszkiewicz

Urodził się w 1959 roku w Temyrtau (kto ciekaw, niech szuka); kiedyś rzeźbiarz, dziś pisarz, kręci się po Wrocławiu. Debiutował powieściami z gatunku fantastyki: Ostry odjazd (2007), Much i Dateria (2009), na swym koncie ma również szereg wystaw plastycznych. (Fot. Michał Łagoda)

Adam Wiedemann

Urodzony w 1967 roku. Poeta, prozaik, tłumacz, krytyk literacki i muzyczny, malarz i rysownik. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Autor tomów wierszy: Samczyk (1996), Rozrusznik (1998), Konwalia (2001), Kalipso (2004), Pensum (2007), Filtry (2008), Dywan (2010), Z ruchem (2014), książek prozatorskich: Wszędobylstwo porządku (1997), Sęk Pies Brew (1998), Sceny łóżkowe (2005), Odpowiadania (2011) oraz współautor książki-wywiadu Końcówki. Henryk Bereza mówi (2010). Tłumaczył teksty Andrija Bondara, Primoža Čučnika, Petera Semoliča, Miklavža Komelja, Harry’ego Mathewsa i Gertrudy Stein. Za swoją twórczość nominowany do: Nagrody Mediów Publicznych Cogito (2008), Paszportu “Polityki” (1999), Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2008, 2009, 2015) i Nagrody Literackiej Nike (1998, 1999, 2005). Laureat nagród: PTWK (1998), Fundacji Kościelskich (1999) i Nagrody Literackiej Gdynia (2008). Mieszka w Warszawie.

Jan Wilkowski

Urodzony w 1921 roku w Warszawie. Reżyser i aktor, jeden z najwybitniejszych twórców polskiego teatru lalkowego. Kształcił się w Szkole Dramatycznej Teatru Lalki i Aktora w Warszawie. Przez wiele lat kierował warszawskim Teatrem Lalka, był też założycielem i dziekanem dzisiejszego Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Białymstoku. Na niwie lalkarskiej współpracował z Adamem Kilianem, był też stażystą Bertolta Brechta. Wyreżyserował m.in.: Wielkiego Iwana (1954), Jabłoneczkę (1955), My i nasze krasnoludki (1967) czy Zieloną Gęś (1984). W latach 1957-1977 związany był z polską telewizją, realizując programy swojego autorstwa, m.in. cykle: Janek Telewizorek (1957-1959), Teatrzyk w koszu (1958-1965) czy Przygody skrzata Dzięcielinka (1969-1972). Jego dorobek pisarski obejmuje około sześćdziesięciu tytułów - sztuki, scenariusze, autorskie adaptacje oraz publikacje dla dzieci, m.in.: Przygodę z samochodem (1953), Awanturę o kapcie (1968) czy Słoneczne historie (1972). Laureat wielu nagród, m.in. Grand Prix i Złotego Medalu na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Lalkowych w Bukareszcie (1958) i Nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzież (1973). Zmarł w 1997 roku w Warszawie. Fot. Archiwum Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie.

Przemysław Witkowski

Urodzony w 1982 roku. Poeta, dziennikarz, publicysta, absolwent stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Wrocławskim, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, wykładowca uniwersytecki. Autor ponad dwustu artykułów i tekstów o tematyce społeczno-ekonomicznej. Wydał arkusz poetycki Lekkie czasy ciężkich chorób (2009) oraz tomik Preparaty (2010). Laureat konkursu im. Jacka Bierezina (2009). W latach 2008-2016 współredagował “młodoliteracki” dział miesięcznika “Odra” (8. Arkusz “Odry”) i organizował we Wrocławiu Mikrofestiwal Nowej Literatury Polskiej. Jego wiersze tłumaczono na angielski, czeski, francuski, serbski, słowacki, ukraiński i węgierski. Mieszka we Wrocławiu. Fot. Kornelia Głowacka-Wolf

Józef Wittlin

Urodzony w 1896 roku w Dmytrowie (obecnie Ukraina). Poeta, eseista, prozaik i tłumacz. Do 1922 roku mieszkał we Lwowie, skąd przeprowadził się początkowo do Łodzi, następnie do Warszawy. Maturę uzyskał w Wiedniu, tam też podjął studia (germanistka, romanistyka i historia sztuki), które zarzucił z uwagi na wybuch pierwszej wojny światowej. W 1916 roku, wraz z przyjacielem Józefem Rothem, został wcielony do armii austriackiej. Pomimo odbycia przeszkolenia w elitarnym wiedeńskim 21 Batalionie feldjegrów, z powodu stanu zdrowia nie trafił na front. W 1918 roku powrócił do Lwowa, gdzie stał się świadkiem i uczestnikiem polsko-ukraińskich walk o miasto. Te doświadczenia odcisnęły na nim silne piętno i wpłynęły na propagowanie przez niego postaw pacyfistycznych.Wittlin debiutował jako poeta jeszcze w 1912 roku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości związał się z ekspresjonistami skupionymi wokół czasopisma “Zdrój”. W tamtym okresie miał miejsce też jego debiut książkowy (Hymny - 1920). Przeprowadzki do Łodzi i Warszawy przyczyniły się do jego zbliżenia się ze środowiskiem Skamandrytów. Przełom lat 20. i 30. to częste pobyty we Włoszech i Francji, a także intensywne prace nad powieścią Sól ziemi, najbardziej znanym dziełem pisarza.Wittlin opuścił Polskę w lipcu 1939 roku, jak miało się okazać, ostatecznie. Początek wojny spędził we Francji i Portugalii, w 1941 roku wraz z rodziną wyjechał do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Nowym Jorku. Intensywnie uczestniczył w życiu emigracyjnym, nawiązując współpracę z najważniejszymi ośrodkami emigracyjnymi, w tym: “Wiadomościami”, “Kulturą” i Radiem Wolna Europa. Współtworzył też prasę emigracyjną w USA. Opublikował m.in. Hymny (1920), Etapy (1933), Orfeusz w piekle XX wieku (1963). Zmarł w 1976 roku w Nowym Jorku. Fot.: Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu

Rafał Wojaczek

Urodzony w Mikołowie w 1945 roku. Poeta i prozaik. Debiutował w 1965 roku w miesięczniku “Poezja”. Za życia wydał tomy Sezon (1969) oraz Inna bajka (1970), pośmiertnie ukazały się m.in.: Nie skończona krucjata (1972), Którego nie było (1972), Utwory zebrane (1976), Wiersze (1996) i Reszta krwi (1999). Zmarł w nocy z 10 na 11 maja 1971 roku we Wrocławiu. Fot. Instytut Mikołowski

Agnieszka Wolny-Hamkało

Urodzona w 1979 roku we Wrocławiu. Opublikowała powieści: “Zaćmienie” (2013), “41 utonięć” (2015), “Moja córka komunistka” (2018), “Lato Adeli” (2019). Wydała także tom szkiców “Inicjał z offu” (2013), poemat “Nikt nas nie upomni” (2016) oraz dziewięć książek z wierszami: “Mocno poszukiwana” (1999), “Lonty” (2001), “Gospel” (2004), “Ani mi się śni” (2005), “Spamy miłosne” (2007), “nikon i leica” (2010), “Borderline” (2013), “Występy gościnne” (2014), “Panama smile” (2017). W 2020 roku nakładem Wydawnictwa Warstwy ukazał się wybór wierszy “Zerwane rozmowy. 105 wierszy na różne okazje" z posłowiem Jakuba Skurtysa. Jest autorką kilku sztuk teatralnych - m.in. “Dzień dobry wszyscy umrzemy”, “Leśni. Apokryf”, “Wyzwolenie: królowe”, “Kronika polska. Opera lalkowa”, czy “Susan Sontag. Dwie lub trzy rzeczy, które o niej wiem”, wystawianych np. w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Teatrze Muzycznym Capitol i Instytucie Grotowskiego. Napisała cztery książki dla dzieci: “Nochal czarodziej” (2007), “Rzecz o tym, jak paw wpadł w staw” (2011), “12 miesięcy byliśmy szczęśliwi (a potem nam było już tylko wesoło)” (2019), “Gdzie jest noc” (2019). Jest redaktorką pięciu antologii opowiadań i antologii “Sąsiadki. 10 poetek czeskich”. Felietonistka “Przeglądu” i “Rymsa”. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia, Nagrody Mediów Publicznych Cogito i Nagrody Polskiej Sekcji IBBY (otrzymała wyróżnienie IBBY za książkę “Nikt nas nie upomni”). Laureatka nagrody IBBY za “Lato Adeli” (książka roku 2019). Laureatka nagrody Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Stypendystka Literarisches Colloquium Berlin. Kuratorka literacka Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Mieszka we Wrocławiu.

Jurij Wynnyczuk

Jurij Wynnyczuk – urodzony w 1952 roku w Stanisławowie. Poeta, prozaik, tłumacz i dziennikarz. Studiował na wydziale filologicznym dzisiejszego Podkarpackiego Uniwersytetu Narodowego im. Wasyla Stefanyka. Pracował jako reżyser, scenarzysta i redaktor czasopism. Autor tomów poezji, zbiorów opowiadań, powieści, książek dla dzieci, opracowań krajoznawczych, encyklopedii mitów, antologii ukraińskich bajek i fantastyki oraz przekładów m.in. z języków celtyckich i słowiańskich. Dwukrotny laureat ukraińskiej nagrody Książka Roku BBC. Jego utwory były tłumaczone m.in. na język angielski, niemiecki, polski, francuski, bułgarski, chorwacki, czeski, japoński, chiński i hebrajski. W 2021 nakładem Wydawnictwa Warstwy ukaże się Lutecja w przekładzie Bohdana Zadury. Mieszka we Lwowie.

Jerzy Wypych

Jerzy Wypych – fotograf, twórca wideo oraz projektant graficzny. Ukończył kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim i mediację sztuki na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, studiował także komunikację wizerunkową. Od kilku lat konsekwentnie rozwija autorski sposób dokumentacji wydarzeń muzycznych, festiwali, wystaw. Tworzy na pograniczu reportażu i kreacji. Na stałe związany z Wrocławską Fundacją Filmową, TIFF Collective i Zakwas Studio. Współpracuje z artystami, instytucjami kultury oraz organizacjami pozarządowymi. Ponadto zajmuje się projektami fotograficznymi, które oscylują wokół etnografii wizualnej i relacji przestrzennych. Mieszka we Wrocławiu (www.jerzywypych.com).

Bohdan Zadura

Poeta, prozaik, krytyk literacki i tłumacz z języka angielskiego, białoruskiego, rosyjskiego, ukraińskiego i węgierskiego. W 1969 roku ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Wieloletni redaktor “Twórczości”. Od lat pozostaje związany z “Akcentem” i “Literaturą na Świecie”. Otrzymał liczne nagrody literackie, m.in. im. Stanisława Piętaka (1994), im. Józefa Czechowicza (2010), Nagrodę Silesius w kategorii książka roku (2011), Kijowskie Laury (2010), węgierską Nagrodę im. Gábora Bethlena (2013), Międzynarodową Nagrodę Literacką im. H. Skoworody (2014), Nagrodę im. C.K. Norwida (2015). Laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2018 za całokształt twórczości. W 2021 roku za przekład tomu Antena Serhija Żadana otrzymał Nagrodę Translatorską “Literatury na Świecie” w kategorii Poezja. Mieszka w Puławach. Nakładem Warstw ukazał się przekład książki: - Antena Serhija Żadana <img src="https://wydawnictwowarstwy.pl/img/cms/zobacz%20w%20sklepie.png" alt="" width="30" height="26" /> <a href="https://wydawnictwowarstwy.pl/ksiegarnia/92-antena-978836550281.html">ZOBACZ W KSIĘGARNI </a>

Urszula Zajączkowska

Urodzona w 1978 roku. Botaniczka, poetka, artystka wizualna i muzyk, absolwentka Wydziału Leśnego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie oraz Akademii Filmu i Telewizji na kierunku montaż, adiunkt w Samodzielnym Zakładzie Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie. W pracy badawczej zajmuje się biomechaniką, aerodynamiką, regeneracją po zranieniu i ruchami roślin. W 2015 roku, wraz z grupą artystów, stworzyła projekt artystyczny Cambium Killers, który jest wyrazem sprzeciwu wobec nowego systemu wartościowania nauki. Jest też autorką filmu Metamorphosis of Plants (2016) powstałego z inspiracji dziełem J. W. Gotehe’go pod tym samym tytułem. Film wygrał międzynarodowy festiwal ScinemaFestival of Science Film w kategorii najlepszy film eksperymentalny/animacja. Jej debiutancki tomik poezji Atomy (2014) był nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2015) oraz zdobył wyróżnienie XI Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego “Złoty Środek Poezji” (2015) na najlepszy debiutancki tom poetycki roku 2014. Poetka w 2017 roku otrzymała Nagrodę Kościelskich za tom “minimum” (Wydawnictwo Warstwy), za który była również nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2018 w kategorii książka roku oraz do Orfeusza - Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego 2018. W 2019 roku wydała książkę eseistyczną “Patyki, badyle” (Wydawnictwo Marginesy), która zdobyła Nagrodę Literacką Gdynia 2020 w kategorii esej oraz nominacje do Paszportów “Polityki”, Nagrody Witolda Gombrowicza i Nagrody Conrada. Felietonistka magazynu o kulturze “Dwutygodnik”. W 2021 roku otrzymała za tom “piach” nominację do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej i nominację do Nagrody Orfeusz. Fot. Tomasz Gogolewski

Stanisław Zamecznik

Urodzony w 1909 roku. Architekt, grafik, scenograf, autor plakatów. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Pracownik dydaktyczny na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Warszawie. Znaczącą część jego twórczości stanowią nowatorskie w swojej koncepcji narracyjnej i komponowaniu przestrzeni realizacje wystawiennicze. Autor wielu projektów ekspozycji i opraw plastycznych ważnych wystaw poświęconych malarstwu, rzeźbie, grafice i plakatowi zarówno w kraju, jak i za granicą. Współautor m.in. ekspozycji pawilonu polskiego na Międzynarodowych Targach w Sztokholmie (z Oskarem Hansenem i Wojciechem Zamecznikiem, 1953) i Międzynarodowych Targach w Paryżu (z Wojciechem Fangorem, 1954). Ważną częścią jego artystycznej działalności były także nowatorskie projekty katalogów i książek, za które otrzymał wiele wyróżnień i nagród. Wśród nich m.in.: Jan Brzechwa, Tańcowała igła z nitką (1957), Konstanty Ildefons Gałczyński, Młynek do kawy (1958), Julian Tuwim, Czary i czarty polskie (1960), Stanisław Szydłowski, Idzie kot (1968) oraz trzy książki dydaktyczne o geometrii autorstwa Marii Terlikowskiej (Czarodziejskie trójkąty, 1964; Kolorowe koła, 1964 i W pogoni za kwadratem, 1970). Zmarł w 1971 roku.

Aleksandra Zasępa

Urodzona w 1982 roku. Absolwentka śląskiej polonistyki, doktor nauk humanistycznych, pracuje w Zakładzie Literatury Współczesnej Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej im. Ireneusza Opackiego Uniwersytetu Śląskiego. Jej zainteresowania skupiają się wokół poezji współczesnej, głównie wokół zjawiska wyobraźni poetyckiej. Szczególną uwagę badawczą zwraca na zagadnienia temporalne, związek literatury i filozofii oraz problematykę małych form lirycznych. Recenzje, artykuły naukowe i szkice interpretacyjne ogłaszała w licznych tomach zbiorowych i czasopismach literackich (m.in. “Śląsk”, “Fraza”, “Pomosty”).

Andrzej Zawada

Urodzony w 1948 roku. Krytyk, eseista, historyk literatury. Professor emeritus Uniwersytetu Wrocławskiego. Autor książek poświęconych polskiej literaturze, m.in.: Gra w ludowe; Wszystko pokruszone; Dwudziestolecie literackie; Mit czy świadectwo?; Literackie półwiecze 1939-1989; Oset, pokrzywa, monografii: Jarosław Iwaszkiewicz; Miłosz oraz esejów o kulturze i tożsamości lokalnej: Bresław; Dolny Śląsk, ziemia spotkania; Pochwała prowincji; Drugi Bresław. Członek jury Literackiej Nagrody Europy Środkowej “Angelus” (2006-2015), przewodniczący jury Nagrody Poetyckiej “Silesius” (od 2016).

Serhij Żadan

Urodzony w 1974 roku. Ukraiński poeta, prozaik, eseista, tłumacz i wokalista. Jeden z najwybitniejszych współczesnych twórców literatury ukraińskiej, którego dorobek - tłumaczony na ponad dwadzieścia języków - doceniany był wielokrotnie na arenie międzynarodowej, m.in. laureat Nagrody im. Josepha Conrada (2009), Nagrody Mosty Berlina (2014), Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus 2015 za powieść Mezopotamia oraz Nagrody Wilhelma Tella (2019). Po polsku ukazały się dotąd m.in. cztery tomiki jego wierszy: Historia kultury początku stulecia (2005), Etiopia (2011) i Drohobycz (2018), Antena (2020) oraz siedem powieści: Big Mac (2005), Depeche Mode (2006), Anarchy in the UKR (2007), Hymn demokratycznej młodzieży (2007), Woroszyłowgrad (2013), Mezopotamia (2014) i Internat (2019).Dzięki ostatniej z nich ponownie znalazł się w gronie finalistów Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Występuje jako frontman i wokalista z zespołem Sobaky w Kosmosi, z którym nagrał kilka albumów studyjnych. Mieszka w Charkowie.

Tomek Żarnecki

Urodzony w 1975 roku. Ukończył kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim oraz edukację artystyczną na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Pisze książki edukacyjne przeznaczone dla młodzieży, łącząc pasję edukacyjną z zainteresowaniami z dziedziny kulturoznawstwa. Współpracuje z wielokrotnie nagradzaną ilustratorką Gosią Kulik. Wspólnie wydali m.in. „Głośne zniknięcie/Niezłe ziółko” (2016), „Chore historie” (2017), „Jak ugryźć teatr współczesny?” (2019).

Szukaj

Autorki i autorzy

Autorki i autorzy

Informacje handlowe

Informacje prawne

Panel Tool

Live Theme Editor

Zarejestruj się

Autorki i autorzy

Autorki i autorzy

Panel Tool

Live Theme Editor

Logowanie do istniejącego konta Zaloguj się

Zresetuj hasło

Zarejestruj się

Zaloguj przez Facebooka